Ardarazli [Off] (20.11.2018 / 22:15)
Ögey bacını yəqin ki unutmamısan dostum
atadan bir anadan ayrı bacını...
səmayəni...
Gözləri bayquş gözü kimi iri və sakit
saçları şabalıd rəngində
keçə kimi qalın və cod
dırnaqları mizrab zərifliyində
boyalı olmazdı heç zaman
Yaralarını təzələmək qəsdim yox əsla
radio dalğasına bənzər xatirələr
arzulamadığın anda eyninə düşməyi olur
Nağıllarla ovunan yaşında itirmişdi anasını
səndən xeyli böyük idi yanılmıramsa
kürəyində böyütmüşdü səni
ombasını çox islatmışdın körpəliyində
Yaşa doldu dolmadı
bir qarabağ qaçqınına qoşulub qaçdı
atan “birdəfəlik tüpürdü” doğmaca qızına
anansa çoxdan atmışdı onu
gözləri bayquş gözünə bənzəyən səmayəni...
Bakının binə qəsəbəsində
peşə məktəbinin uçuq-sökük yataqxanasında
kibrit qutusu boyda dar bir otaqda
sığınacaq tapdılar
Sən gedib-gəlirdin axı
tələbə idin onda
ata-anandan xəbərsiz baş çəkirdin bacına
Sən gedəndə bir övladları vardı artıq
küçük şirinliyində bir uşaq
toppuş və dəcəl
iməkləyə-iməkləyə biri birinə vururdu
kibrit qutusu boyda otağı
Uzun ayrılıqdan sonra
bayquş gözlü bacının
ilk gördüyü doğması sən idin dostum...
qəşş elədi səni görəndə...
əvvəlcə gözlərinə inanmadı
sonra ürəyi getdi sevindiyindən
üzünə su çiləyib ayıltdı qonşular
- Bu qərib-qürbət eldə
haysız-haraysız öləcəm – söylədi sənə
gildir-gildir yaş axıtdı gözlərindən
Təpindin ona
- gic-gic danışma - dedin
Sonralar daha bir toppuş uşağa
dayı olmaq qismət oldu sənə
daha sonra qəfil ölüm xəbərini eşitdin
şabalıdı saçlı səmayənin
əməliyyatdan çıxmayıb dedilər
Taksi
binə
köhnə yataqxana
kibrit qutusu boyda otaq
üzü qibləyə çevirmişdilər
bayquş gözlərini özgə əlləri sığamışdı
qanı tamam qaçmışdı
boya görməyən dırnaqlarının
İlk dəfə meyit görürdün
ilk dəfə meyitin insana
bu qədər yaxın olduğunu hiss edirdin
ilk dəfə belə sarsılmışdın
ilk dəfə ürəyin getmişdi
Atan da gəldi anan da
mizrab dırnaqlı səmayəni
torpağa tapşırdılar
bayquş gözlərinə öz əllərinlə
torpaq tökdüyün vaxt
bir bülbül oxuyurdu
qəbiristanlıqdakı kolun üstündə
Mozuyla akan bibisigildə idi
bacın uşaqlarını deyirəm...
mozu anasına nəsə olduğunu hiss etmişdi
hərdən gileylənirdi
sıqıldayaraq ağlayan atasına
“mamam azayyıyıf!”
Yadındadır yəqin
qırxı çıxanacan
anasının ayaqqabılarını
gizlədə bilmədilər mozudan
gecələr qucaqlayıb yatırdı o ayaqqabıları
Bir gün götürüb kəndə apardın
bacın uşaqlarını
oxudular
oynadılar
ham-ham gördülər
dəh-dəh gördülər
mozu unutdu anasının dikdaban ayaqqabılarını
akanın unutmağa bir şeyi yoxudu onsuz da
Gecə yatana macal yoxa çıxdı
səmayənin stolun üstdə çərçivələnmiş
bayquş gözlü şəkli
Ora şəkil... bura şəkil...
şəkil bir tikə əppəyə döndü
birdən qəhərləndi kimsə: “ora baxın”
akan şəkli sinəsinə sıxıb yatmışdı
Ögey bacını yəqin ki xatırlayırsan dostum
atadan bir anadan ayrı bacını
mizrab dırnaqlı səmayəni
Doğmalarından bircə sən atmamışdın onu
səni görəndə ürəyi getmişdi sevindiyindən
Yaralarını təzələmək istəmirəm əsla
Radio dalğası kimidir andıra qalmış xatirələr
Arzulamadığın anda eyninə düşməyi olur