Ardarazli [Off] (15.02.2013 / 23:08)
Fərzani elə indicə
əməliyyatdan çıxdı. O,
əlüzyuyanın yanında, üzü
divara doğru durub əllərini
yuyurdu. – Keçin, əyləşin,
Mübariz müəllm – o dedi. –
Narahat olma. İşlər pis
getmir. Sənin dostun
palatadadır. Yatır.
Orqanizmi möhkəmdir,
dəmir kimidir. Öz aramızda,
sərxoşa da heç oxşamır. Bu
vəziyyətdə aktyor heç
fərqinə də varmadı ki,
həkim onu Nuvariş deyil,
Mübariz çağırdı. – Necə,
həkim? Necə yəni yatır?
Onun indi şüuru
üstündədir? – Hələ yox, –
həkim əllərini silərək sakit
cavab verdi. – Tələsmə, hər
şeyin öz vaxtı var. Əgər bu
axşam olmasa, o zaman
sabah səhər dəqiq özünə
gələcək. Mən onun
palatasına yaxşı həkim
göndərmişəm. O, səhərə
kimi xəstənin ətrafında
növbə çəkəcək. – Həkim
dəsmalı mismardan asdı və
öz yerində əyləşdi. – Hə,
görünür, sən də möhkəm
yatmısan, amma bərk
əzilmiş görünürsən. Yoxsa
pis yuxu görmüsən? –
Görmüşəm həkim, bəs siz
necə təxmin etdiniz? Belə
dəhşətli yuxu ömründə
görməmişdim! – aktyor
susdu. Sonra birdən
türkürpədici şəkildə
hönkürtü ilə ağlamağa
başladı, göz yaşları içində
həkimə yalvardı: – Allah
xətrinə, həkim, mənə bir
qədər spirt verin, cəmisi 10
qram! Allaha and olsun,
boğuluram. Başım
parçalanır. Kəlləmdə sanki,
siçanlar, siçovullar qaçışır.
Yox, dostum mənim, belə
olmaz – həkim aktyora
ürəkdən acıyaraq nəvazişlə
dedi. Stolun üstünə köhnə
qəzet sərdi. Kabinetin
qapısını örtdü.
Soyuducudan göz yaşı kimi
şəffaf maye ilə dolu balaca
tərləmiş qrafin çıxardı və
stolun üstünə qoydu.
Qəzetin üstünə bir qədər
kolbasa, iki duzlu xiyar,
duzlu kəsmik – şor, sacda
bişirilmiş lavaş,
təmizlənmiş, yuyulmuş
keşniş dəstəsi düzdü... İki
armudu stəkana zoğal
mürəbbəsi süzdü. Aktyorun
elə ilk baxışdaca gözləri
parıldadı. – Siz çox yaxşı
insansınız, həkim. Mən sizi
görən kimi bunu anladım.
– Aktyor əlini stəkana
uzatdı, lakin ona
toxunmadı, çünki həkim
hələ öz stəkanını
götürməmişdi. Həkim
Fərzaninin gözləri
əlüzyuyana zillənmişdi.
Aktyor başa düşdü, həkim
bununla nə demək istəyir.
O əlini sabunla yudu,
qayıdıb yerində əyləşdi. –
İçək? – deyə, həkim
gülərək arağını içdi. Bir tikə
lavaş götürdü, arasına bir
az şor qoydu və ağzına
apardı. – Sizin sağlığınıza,
həkim! – Nuvariş ayaq üstə
içərək, ağız-burnunu büzdü
və əyləşdi. – Kolbasa ilə ye.
Necə lazımdı ye, – həkim
qonağa əmr etdi. Lakin özü
kolbasaya toxunmadı. İki
keşniş budağı götürdü və
yavaş-yavaş çeynəməyə
başladı – O, ailəlidir? –