Senin_orxan [Off] (14.11.2010 / 14:51)
O vaxt tanıyanda səni qış idi.
Ancaq nə fərqi var?
O qışın şaxtası bizdən çəkindi,
Bildi ki, sevginin hərarəti var.
Qorxurdu o tufan, o şaxta, o qar,
Qorxurdu, sevginin şölə saçaraq
Ətrafa yayılan odundan yanar.
Mənsə sanırdım ki, sən bir atəşsən,
Sənin alovunla isinirəm mən.
Hərarət alıram ürək yandıran,
Qəlbləri isidən kəlmələrindən...
Fəqət bir gün getdin səssiz-səmirsiz...
Odu, alovu da oğurladın sən,
Apardın özünlə məndən xəbərsiz.
Axtardım hər yerdə məhəbbətini.
Axtardım, aradım həmişə məni
Soyuqdan qoruyan hərarətini.
O sevgi, o isti gözə dəymədi.
Demək, mznz sonsuz ümidlər verən
Sevgin, sədaqətin bura qədərdi...
Aylar, illər ötüb keçdisə də mən
Eşqimi çıxarıb ata bilmədim
Qəlbimin əlçatmaz dərinliyindən...
Bu gün qarşılaşdıq səninlə yenə.
O qar, çovğun, tufan yox idi indi.
Onun yerinə
Qəlbləri yandıran istilik vardı,
İndi bahardı...
Çox qəribə idi, bilmirdim nədən,
Bu bahar çağında üşüyürdüm mən.
Sən demə o vaxtlar məndim yanan da,
Qəlbini soyuqdan qorumaq üçün
Əriyib istimlə səni saran da...
İndisə o alov, o atəş sönüb.
Hicran ağladanda əzabla məni
Göz yaşım o odu tamam söndürüb.
atəşin yerində indi dəniz var.
Göz yaşı dənizi!
Çağlayar, coşar...
Qışda isitdisə o alov bizi,
Baharda üşüdür göz yaşlarımın coşqun dənizi...