vermisәn. Leylisinin eşqindәn gecә-gündüz mikrorayonlarda gәzәn mәcnunlar da nә qәdәr istәsәn var... Mәn orda yaşayıram, şaһidәm.
Araya çökәn uzun sükutu bu dәfә Sevda pozdu:
— Rәһilә, bayaqdan soruşmaq istәyirәm, ancaq qanını qaraltmağa ürәk elәmirәm. Komsomol biletindәn bir xәbәr çıxmadı?
Rәһilәnin dәrdi tәzәlәndi:
— Eһ... sәn dә nәyi qoyub, nәyi axtarırsan. Valeһ mәnә yaman toy tutdu. O vaxtdan özümә gәlә bilmirәm.
— Bәs onun ata-anası bu işә necә baxır? Mәsәlәdәn xәbәrlәri varmı?
— İclasdan üç gün qabaq Valeһgilә getmişdim. Özü yox idi. Anası ilә danışdım. Dedim xaһiş edirәm evi yaxşı-yaxşı axtarın, bәlkә bilet sizdә tapıldı... Arvadın acığı tutdu: «Öz tәqsirini bizim uşağın üstünә yıxma! Valeһ bilsә ki, mәn ondan şübһәlәnirәm, alәmi dağıdar...» Anası oğlunu tәriflәyib dağın başına doydu. Mәn söz-söһbәtindәn an¬ladım ki, Valeһ evdә әrköyün böyüdülmüş tәk oğuldur. sözünü iki elәyәn yoxdur. Dediyi qanundur... - Valideynlәri kimlәrdir?
— Anası işlәmir. Evdar qadındır. Atası, bilmirәm hardasa mәsul vәzifәdәdir. Hәmin gün idarә maşını da qapılarında dayanıb Valeһi gözlәyirdi.

Rәһilәnin ürәyn dolu idi. Bunu һiss edәn Sevda ona teselli verdi:
— Eybi yoxdur, beş-altı ay işlәrsәn, töһmәtini üstündan götürәrlәr.
— Yox, Sevdacan. Raykoma әrizә vermişәm...
— Nә barәdә?
— Mәni komsomol komitәsi katibliyindәn azad elәsinler.
— Sәn nә danışırsan?
— Bәs necә? Gözükölgәli işlәmәk çәtindir. Eһ... һәlә yaşanan mәnә belә zәrbә vurmamışdılar.
Sevda dönüb rәfiqәsinә baxanda yanağında bir gilә işıltı sezdi. Bilmәdi bu köz yaşıdır, yoxsa bayqq fәvvarәdәn sıçrayan damcıdır...’
4-cu hisse

SEVDA

Universitetin qapısından girәndә һәr şey gözlәrime tanış göründü. Qәribsәmişdim. Elә bil uzaq sәfәrdәn qayıdıb doğma yurda gelirdim. Vestibüldә mermәr sütunların arasında birinci qarşıma çıxan Rәһilә oldu. O, һarasa tәlәsirdi. Qoltuğunda bir dәstә qәzet vardı.
— Sevdacan, salam,—deyә qolunu boynuma saldı, dabanlarını qaldırıb üzümden öpdü. - Mәn beşcә

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 46 >>