Sәһәr onsuz da iş günü deyildi.
Mәn atamı görmәyә һәsrәtәm. Hәmişә uzun sәfәrdә olur. Onunçün de gәlәndә yanından çәkilmirәm. İndi Maliklә nәrd oyırdılar. Beyründә oturub tamaşa edirdim. Ancaq xeyam başqa yerdә idi...
Keçәn ilin bu axşamı Asifdәn tәbrik teleqramı almışdım. Mәnә bәxtәvәrlik, xoşbәxtlik arzulamışdı. İndi isә ele bil nә o vardı, nә mәn.

Ertәsi gün anam çay süfrәsi açmışdı. Stolun әtrafında dövrә vurub oturmuşduq. Hәrdәn, atam evdә olanda mәn samovara od salıram. Kişi bundan xüsusi zövq alır.

— Vallaһ, konyak bunun yanında yalandır,—deyә atam armudu stәkanını qaldırıb, dodaqlarını marçıldada-marçıldada çayı tәrifleyirdi.—Rәngi, tamı, әtri... һamısı әladır. Bir balaca keflәndirmәyi dә olsaydı, һeç misli yoxdur.
Malik stәkanını nәlbәkiyә böyrü üstә qoymuşdu. Demәk istәmirdi. Ancaq atamın üçmәrtәbә tәrifinden sonra men ona yanaşdım:
—Asif, qoy bir dә süzüm sәninçün,—dedim. Dedim ve tutuldum.
Qardaşım һeyrәtlәndi. Anam tәәccüblә mәnә sarı döndü. Yaxşı ki, atam һeç ne sezmәdi. Malik gözlәrini bәrәldib qezәblә üzümә baxdı:
— Mәn һaçandan Asif olmuşam? Yoxsa… özümdәn xebersiz menә tezә ad qoymusuz?..
Arvadı da mәsәlәden duyuq düşmüşdü. Onun әtәyini çekdi.
— Yaxşı da... Böyük qәbaһet elәmәdi ki...
Qardaşım qazdan ayıqdı...
...Bayramdan dörd gün ötmüşdü. Poçt qutusundan qәzetleri çıxaranda yerә ağ bir zәrf düşdü. Qaldırıb baxınca
üstündәki xәtt mәnә tanış gәldi. Zәnnimdә yanılmamışdım. ondan idi! Dәr-divar başıma һәrlendi. Bir anlığa özümü itirdim. Hәm gözlәnilmәz şad xәbәrdәn sevinәn kimi oldum, hem dә üz vermiş qәfil fәlakәtdәn qorxan kimi. Otağıma çekildim. Arxadan qapını örtdüm. «Görәsәn nә yazır.„» Beynimden sürәtlә müxtәlif fikirler keçdi: «Asif mәni barışmağa çağırır » «Asif mәnә nifrәt elәyir...» «Asif mәndәn üzr isteyir» Zәrfi açmağa әlim gәlmirdi. Yaxşı ki, evdә tәk idim. Ne hala düşdüyümü heç kes görmeyecekdi. Aһ!.. Bu nә heyecanlı dәqiqәlәrdi mәn yaşayırdım! Demәk, һele unutmamışdı. Asifә üreyimdә toplanan kinim,

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 46 >>