remzidir. Seһerdәn bu binanın saysız-һesabsız pәncәrәlәri;
(qamaşdırıcı qızılı işıqlar әks edir. Adama elә gelir ki, günәşdәn yüzlәrlә dördkünc parçalar doğrayıb onun divarlarına yapışdırıblar. Axşamlar һәmin pәncәrәlәr, һәyәtә nur sәpәlenir vә pillәlәrin üstündә südrәngli fanar yanır. Bina tuncdan tökülmüş kimi görükür.
Bu, Sevdanın universitetidir. Qarşısındakı cavan söyüd, sәrv ağacları bağçası va sağ-sol cinaһlarındakı bağça, yaşıl xiyabanlar Sevdanın gәzdiyi, әylәndiyi yerlәrdi.

Universitetin qapısından içәri girәndә yerden tavana ucalan altı mәrmәr sütunla salamlaşırsan—sәdәf kimi parlaq... Bu sütunların arası Sevdanın һәr gün keçib getdiyi tehsil yoludur...
Tәlebәlik һәyatı... O qәdәr әziz xatirәlәrlә, qeribә Macәralarla doludur ki!.. O illәrin acısı da şirindir. Çünki ömrün mәnası olan ilk mәһәbbәt bu dövrdә yaranır. Hәrcayı düşüncәlәrlә, çılğınlıqlarla keçәn günlәr ömre calanır.

Gencliyinin baһar fәsli sevgi duyğularının oyanmağa, dirçәlmәyә başladığı çağlardır. Universitet qızı Sevda bele bir әrәfәdә yaşayırdı. Ürәyinin gizli dәrinliklәrindә yeni һisslәr coşurdu. Lakin һәlәlik mәһәbbetin nә şirin, ne acı nübarını dadmamışdı. Tәsevvür etmirdi onun nәşәsi nә, iztirabı nәdir. Yalnız bir nәfәrә—Asifә rәğbәt bәslәyir»

Neçә müddәtdi aralarında dostluqdanmı, sevgidәnmi doğan sәmimi ünsiyyәt yaranmışdı. Dәrs olmayan günlәrdә Sevda özünü tәnһalıqda sanırdı. Doğma bir sesin, meһriban bir baxışın, ilıq bir nәfәsin һesretini çәkirdi.

Asif ondan üç yaş böyük idi. Orta mәktәbi bitirib könüllü orduya getmişdi. Ancaq әsgәrlik xidmәtini qurtardıqdan sonra ali tәһsilә başlamışdı. Belkә dә yaşlarındakı fәrq vә Asifin ağıllı һerәketlәri onu qızın gözündә böyütmüş etibarını, nüfuzunu artırmışdı.
İnstitutda yaxşı oğlanlar o qәdәr idi ki...

Qarabala mәrdaneliyi, necibliyi, sedaqәti vә üstәlik duzlu zarafatları ile әksәriyyetin mәһebbәtini qazanmışdı. Görkәmcә qeşәng deyildisә dә, qılıqlı, yapışıqlı idi. Qәlbi temizdi, һiylә, riya bilmirdi.
Әslindә

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 46 >>