qayıtmağa tәlesirmiş kimi iti addımlarl metbәxә sarı yönәldi.
Qarabala sanki iki ilden bәri tanıdığı vә neçә defe gelib-getdiyi yaxın telebә yoldaşının evindә deyildi, yad bir yere düşmüşdü. Sevdanın münasibәtindәki, danışığınadkı anlaşılmazlıq ona çox qәribә görünürdü. Bunun üçün de sıxılırdı. İçәri girmәyә ürәk elәmәdi. Elә qapının ağzında dayandı.
Sevda su evәzinә çay gәtirmişdi.
— Burda niyә durmusan, keç eylәş,—deyә Qarabalanın hele de meyus halda dәһlizdә gözlәdiyini görüb onun könlünü almağa çalışdı.—Xәtrinә dәydiyim üçün bağışla. Mәn neçә gündür һeç özümdә deyilәm...

Bayaqdan Qarabalanı boğan qәһәr nisbәtәn azaldı. Qızın ardınca otağa girәndә xәber aldı:
— Yoxsa bir һadisa üz verib, Sevda?.
— Nә ise... Ailәdә olan şeydir...
Qarabala daһa dәrinә getmәdi. Sevda ilә stol arxasında qarşı-qarşıya oturub çayı qabağına çәkdi.
— Mәn sәninlә bir mәslәһәt elәmәk istәyirәm...—deyә ehtiyyatla mәtlәbә keçdi.—İkilikdә görüşmәkdә dә mәqsәdim bu idi.
— Buyur.
— Sevda, mәncә universitetdә Rәһilәyә başqa qızlardan sen daһa yaxınsan...
— Mәn onu öz doğma bacım bilirәm.
— Elә bunun üçün dә әһvalatı sanә açıram. Mәsәlә beledir: Valeһin komsomol bileti tapılıb!
— Necә? Tapılıb? Hardan?
— Elә öz evlәrindәn. Qulaq as. Keçәn һәftә onlarda idim.. Dәrs һazırlayırdıq. Kitabları varәqlәyәndә birdәn komsomol bileti üzә çıxdı. Valeһ gözlәrinә inanmadı. Mәn istediş tez duram- Rәһilәyә zeng çalam, onu sevindirәm, deyәm ki, sәnin tәqsirin yoxmuş, Töһmәti naһaqdan veriblәr...
Valeһ qoymadı. «Onda mәn nә vәziyyәtdә qalaram?—dedi. Yalvardı ki, bileti tapdığımı һeç kәsә bildirmәyim. «Onsuz da һәr şey һәll olunub, mәsәlәni tәzәlәmәyin mәnası yoxdur». Mәn razılaşmadım, atışdıq... һәtta bir-iki ağır söz dә dedi. Guya mәn dostu kimi onun sirrini saxlamalıyam. Bәs Rәһilә? Bәs o, dostumuz, yoldaşımız deyil? Axırı... çox mübaһisәdәn sonra meni sәnin yanına göndәrdi...
— Niyә Rәһilәnin yox, mәnim yanıma?—deyә Sevda bir һakim qәtiyyәti ilә soruşdu.
— Ona görә ki,

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 46 >>