layiq oğulam... Bәlkә dә mәktubuna cavab vermәdiyim üçün әlimdәn yanıqlı idi. Başa düşmürdüm.
Asif, Vasif, Nadir һәlә әһvalatdan xәbәrsizdilәr.

Rәһilә odla-su arasında qalmışdı. Valeһin һalına acıyırdı. Deyirdi:
— Mem onun vәziyyәtini tәsevvür edirәm. Egәr bu iş tek özündәn asılı olsaydı, mәsәlәni һeç iclasa keçirmәzdim.
Axırıncı dәrsden sonra fakültәmizdә oxuyanların çoxu bufetin qabağına toplaşmışdı. Bayırda mökem yağış yağırdı, buna görә dә һeç kim evә getmәmişdi. Elә burada soyuq pirojkidәn, bulkadan alıb yeyirdilәr. Yoxsa ac qalacaqdılar. İclas uzun çәkәcekdi. Birdәn.., közlәrimә inanmadım, Valeһ mәnә yan aldı.
— Sevda, ikicә dәqiqә olar sәni?..
Çox mәyus idi. Sifәtinin rәngi bozarmışdı. Elә bil bayaqkı adam deyildi.

Mәn qızlardan ayrılıb pәncәrәyә tәrәf keçdim. Valeһ arxası uşaqlara sarı qabağımda dayandı. Özü da, һiss eladi ki, qadın duxusu ilә әtirlәnmişdi. Udquna-udquna astadan dillәndi:
— Sevda, sen dә mәnim әleyһimә danışacaqsan?.. Qaldım nә cavab verim. Hirsimi güclә boğdum.
— Olmaya mәn sәni teriflәmәliyәm?
O, mәzlum bir görkәm aldı:
— Tәrif yox, istәsәn Rәһilәyә tәsir elәyә bilәrsәn, Ondan çox şey asılıdır. Halә gec deyil.

Bufetdә o başda tәk oturmuş Asif һәrdәn gözaltı bizi süzürdü. Yәqin, düşünürdü ki, sәmimi söһbәtdәyik.
— Kecdir, Valeһ,—dedim.—Sәni bağışlamaq çetindir. Xәyanәtin böyükdür.
— Xәyanәtim?!
— Bәli! Özü dә bir yox.
— Sәn nә danışırsan, Sevda?!
— Bura yeri deyil.

Mәn sәrt bir һәrәkәtlә dönüb qızların yanına geldim. Pәncәrәnin şüşәlәri vә göz qamaşdırıcı işıq düşdü. Bayırda güçlü şimşәk çaxırdı. Köy guruldayırdı. Qara buludlar odlu xәtlәrlә doğranırdı.
— Gedәyin, uşaqlar, vaxta az qalıb,—deyә әlindәki bulkanın axırıncı tikәsini orduna durtәn Nadir bize hayladı.
MÜELLİF

Fakültәnin akt zalında keçirilәn komsomol iclasına azından dörd yüz tәlәbә toplaşmışdı. Vәziyyet gәrgin idi. Bu gün һamı qızğın eһtirasla danışırdı. Valeһi şiddәtli tәnqid atәşinә tutmuşdular. Bileti özü itirdiyi һalda

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 46 >>