pillәleri qalxanda arxadan bir sәs eşitdim:
— Dayan, Sevda!..
O dәqiqә tanıdım. Asif idi! Heyrәt meni bürüdü. Donub qaldım. Gün һayandan doğmuşdu? Geri çevrilәnde onu qarşımda
gördüm.
— Sәnә soyuq olar,—deyә plaşını çıxarıb çiynime saldm.
— Bes... bәs... özün?..
— Eybi yoxdur. Mәnim üçün naraһat olma.

Gözlәrimә, qulaqlarıma inana bilmirdim. Asif menimle danışırdı...
Elә bu vaxt Valeһ tәngnәfәs һalda yüyürә-yüyüre bize yaxınlaşdı.
— Piyada getme, Sevda. İslanacaqsan. İndi dalımca maşın kelәcek. Sәni mәn apararam,—dedi, Cavab gözlәmeden tez qaçıb qapı ağzında küncә qısıldı, Asif tutuldu. Heç onu bele pәrt olan görmәmişdim. Yağış başından tökә-tökә temkinini vozmadan üzümә baxdı.
— Qalırsan?—soruşdu.

Mәn fikirlәşmәdәn plaşın әtәyini qaldırıb onun çiynine atdım:
—Yox! Gedәk!—dedim, Yola düzәldik.
Qarşıdakı tinә çatıncaya qәder ne o danışdı, ne men. Küçәlәrdәn güclü sel axırdı. Soyuq sümüklәrimә işlәyirdi. Şiddәtli külәklә gәlәn yağışın damcıları sifәtimә qırma kimi dәyirdi. Ancaq mәnim üçün bundan xoş, bundan seadetli dәqiqәler olmazdı! Bir plaşın altında onunla çiyin-çayinә addımlayırdım. Kör nә vaxtdı һesrәtindәydim! Mәn Asifi qayğısına, mәһәbbәtine susamışdım.
— Necәsәn, Titi?—deyә birden һeç gözlәmәdiyim һalda o, qolumdan tutub bәrk-bәrk sıxdı. Mәnә çoxdan meһrәm olan bu sözdәn fәrәһlәndim, sinәm qabardı.
— Yaxşıyam... öküz...—dedim. Sonra özümü saxlaya bilmәyib qefildәn ağladım:—Sәn nә üçün belә insafsızsan...
һıçqırıq mәni boğdu...
...Avtobus dayanacağına çatanda Asif yavaşıdı.

Soruşdum:
—Niyә durdun? Gülümsündü: —Bәs evә...
— Xeyr! Mәn sәninlә piyada getmәk istәyirәm,—dedim.—Axıracan...
— Uzaqdır, yorularsan...
— Eybi yoxdur!

Mәn әvvәllәr һeç zaman Asifә belә әrk elәmәmişdim. Yenә yolumuza düzәldik...
Yağış başımızın üstündә tarıma çәkilmiş plaşı nağara kimi çalırdı. İkimiz dә islanmışdıq. İndi mәn da üşümürdüm. Әksinә, yanaqlarım od tutub yanırdı. Nәrimanov prospektinә tәzәcә çıxmışdıq. Böyrümüzdә ağ

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 46 >>