istedim, ancaq o, redd etdi. Heccin üçüncü ilinde ondan xahiş etdim ki, mene nifrin etdiyi yerde dua etsin. Belke Allah bu yolla mene sağlamlığımı qaytarar. Qebul etdi ve biz Mekkeye teref yollandıq. İraq vadisine çatan zaman atam iki daşın arasına yıxıldı ve orada can verdi. Onu hemin yerde defn etdim. Bilirem ki, menim bu çaresizliyimin sebebi atamın nifrinidir”.

İmam Eli (e) buyurur: “İndi senin feryadına çatmışdır. Peyğemberin (s) mene öyretdiyi duanı sene telim vereceyem. Her kim Allahın Ezim adı ile olan bu daunı oxuyarsa, çaresizlik, qem, derd, xestelik, yoxsulluq aradan qalxar. Günahları bağışlanar”.

Buyurdu: “Zilhicce ayının 10-da bu duanı oxu ve seher çağı menim yanıma gel ki, seni görüm”. Duanı ona verir. Ayın onunda cavan sevincli halda bizim yanımıza geldi. Duanı teslim etdi. Onu yoxlayan zaman gördük ki, sağlamdır. Dedi: “Allaha and olsun ki, bu dua Allahın Ezim adıdır. Allaha and olsun ki, duam yerine yetdi, hacetim yerine yetdi”.

Hezret (e) buyurdu: “Bu iş nece oldu?”. Cavan dedi:” Onuncu günün gecesinde insanların gözü yuxuya geden zaman duanı elime aldım. Allah dergahına nale etdim ve peşmançılıq göz yaşı tökdüm. İkinci defe oxumaq isteyende bir avaz geldi: “Ey cavan! Kifayetdir, Allaha Ezim adı ile and verdin ve yerine yetdi”. Sonra bir an yuxuya getdim. Peyğemberi (s) gördüm ki, elini menim bedenimi qoyub ve buyurur: “İhfiz Billahil Ezim. Feinneke ele xeyr”. Yuxudan ayıldım ve özümü sağlam gördüm”.

<< 1 [2]