Qonşudakı mağazada yağ alırdın eve, bir de xelvetce siqaret. Sen üreklenesen deye men de siqaret aldım ordan. Kent mentol. Astaca qulağıma dedin ki, mentol çekme ziyandı. Baxdım ve gülümsedim men de. Sen ziyan idin mene mentoldan daha çox, amma deye bilmezdim, adını da bilmirdim.
Men seni gördüm dünen. Avtobusda birge gelirdik eve. Sen yanımda oturmuşdun. Elinde telefon, mesajları silirdin. Ellerin esirdi. Sifetinde cenazeye gedercesine bir ağırlıq vardı. Yegin öz cenazene gedirdin. Hekayeni beynimde yazmışdım artıq. Sildiyin mesajlar sevgilinden idi. Evde de seni döyecek bir namuslu kişi gözleyirdi, bığıburma. Amma men xeyalımdakı hekayelerde bığlı kişiler tesevvür eliye bilmirem deye mecburen kişinin bığ yox idi, bağışla.
Men seni gördüm dünen. İşde bufetde birge çay içirdik. Sen ise ele hey ora – bura baxırdın. Özüne çeki – düzen verirdin. Melum kişi axtarırdın. Yalnızlıq çekilmez. Hele üstelik bir de evde qalmısan deye qohumlarının tenesi. Mütleq birini tapmalıydın. Taleyinde olsa da, olmasa da. Yoxsa kimin neyine lazım senin ne olduğun, ne işlediyin. Bir kişi olsun, kor, keçel. QADIN olduğunu isbatlaman üçün! Bulka yeyirdim, qalxdın gülümsedin, çox yeme, ziyan dedin. Zalımın qızı, mene sen ziyan idin!
Men seni gördüm dünen. Toyda idin menimle. Eyni stolda otumuşduq. Çox gözel geyinmişdin. Çox gözel idin. Biz dostlarımızla içirdik, eylenirdik. Sen ise qaldırdığım her badeye hesretle baxırdın, mene hesedle. Eve qayıdıb, o stolda oturan hamı kimi arxamca "içki içen qız yaxşı olmaz” deyecekdin. "o niye ele hoppanıb düşüdürdü toyda” deyecekdin, bilirem. Amma belke de senin içdiyin mekanları men heç tanımıram. Oynadığın oyunları bilmirem. Belke de heç imkanın olmayıb oynamağa, içmeye, amma imkanın olsa meni de içersen.
Men seni gördüm dünen. Dostlarımızla eyni stolda mentalitet söhbeti eliyirdik. Sen kişilerin terefini saxlayırdın. Onların qadağalarına boyun eymek, namusu olmaq gözeldi deyirdin. Kişinin yumruğu haqqdır deyirdin. Daha doğrusu bilmirem niye amma,

[1] 2 >>