xeberdar ola bilmemişdi.
Dekabr ayı idi.Geceden xeyli keçmesine baxmayaraq, Sevda hele de yata bilmemişdi, yerinin içinde bir o yana, bir bu yana dönürdü,yata bilmirdi. Yatağından qalxaraq geceliyini giyindi ve metbexe gederek bir stekan su içdi. Bir an gözleri masanın üzerindeki çiçeklere sataşdı. O an Tahirin onun üçün her gün verdiyi güller yadına düşdü. Tahiri düşündü. Deliler kimi aşiq olduğu köhne yoldaşını.
Belke de ayrılmalarındakı en böyük sehv özündeydi. "Göresen, o zaman abort etdirmekde sehv etdim? " deye özü-özüne sual verdi. Sonra fikrine kiçik qızı, yeni Aynuru geldi. Bu an özünden asılı olmayaraq ,gözlerinden yaş süzüldü .Heç ona toxunmamışdı, sarılmamamışdı .Çox kederlendi. "Kaş ki, indi onlar yanımda olsaydı" deye qeherlendi.. Bu an özünü, o qeder günahkar ve pis hiss edirdi ki, gözlerinden axan yaşlar süretle damcılayırdı. O kederle gedib yatağına uzandı.
Uzandıqtan bir müddet sonra da yuxuya getdi. Amma yuxuda bu güne qeder heç görmediyi bir yuxu gördü. Ruhu bedeninden ayrılmış süretle semaya doğru yükselirdi. Sonra zülmet bir qaranlığa qerq oldu. Amma helede yükselmeye davam edirdi. Bir müddet sonra zülmet qaranlığın sonunda işıq görmeye başladı. Yükseldikce işıq daha da artırdı. Artdıqca da gördüyü menzere içini titretdi. En sonunda bu yükseliş dayandı!
Görmediyi bir ses ona "Bura Cennet" "dedi. Daha evvel yalnız bir ad olaraq bildiyi Cennet sözü, bu an göz qamaşdıracaq qeder, gözel bir yer idi. Her yer yamyaşıl çemenlerden hörülmüş bir atlas kimi idi. Üzerinde göy qurşağını xatırladan min bir rengde çiçekler vardı ve heç görmediyi gözellikde neheng ağaclar, bunların üzerlerinde ilk defe gördüyü bir-birinden gözel quşlar dayanırdı. Sevdanın bu gördükleri qarşısında üreyi süretle atmağa başladı, gözleri berele qalmışdı.Bu an qulağına sevinc içinde gülüb oynayan bir çox uşağın sesi geldi. Sebebini bilmediyi bir hesretle derhal oraya baxdı. Bir çox uşaq, içinden bal ve süd axan derelerin başında oyunlar oynayırdılar. Derhal onların yanına

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>