getdi
"Siz kimsiniz uşaqlar, bura haradır? Bes ata-analarınız hardadır?" deye soruşdu.
Uşaqlar ise bir ağızdan,

"Bura cennetdir,bizler ise analarımızın zibilliye atdığı uşaqlar" dediler.
Sevda duyduqları qarşısında donub qaldı! Bu an ,bir az kenarda bir ağacın altında qemgin halda tek başına dayanan bir qız uşağı gördü. Ona diqqetle baxdı, baxdığı anda da tükleri biz-biz oldu! Dörd-beş yaşlarındakı bu qız uşağını öz uşaqlığına oxşatdı. Ona baxdığı vaxt kiçik qız da gözlerini yerden qaldıraraq qemgin halda ona baxdı. Göz göze geldiler. Kiçik qızın baxışları Sevdanın üreyini titretdi. İçinde bu güne qeder heç hiss etmediyi bir istilik hiss etdi. Niye olduğunu bilmediyi bir coşğuyla gedib ona qucaqlamaq istedi. Süretli addımlarla kiçik qızın yanına geldi ve hesretle qollarını açıb tam sarılacağı anda, kiçik qız gözünde yaşlarla bir neçe addım geri getdi. Sevda iztirab içinde,
"Niye sene sarılmağımı istemirsen?" deye soruşdu.
Kiçik qız gözyaşlarını silib,
"Beş il evvel sen meni istemeyib, parçalar halında zibilliye atmışdın."-, Dedi.
Sevda hıçqıra-hıçqıra :
"Beş il mi? Hansı beş il?" deye soruşdu.
Kiçik qız, incik bir halda,
"Meni tanımadı mı ana? Men Aynur. Sen beş il evvel karyeram, işim daha ehemiyyetli deyib öldürdüyün yegane balan ."
Sevda eşitdiklerine inana bilmirdi. Hıçqırıqlar içinde,
"Qızım, Aynurum" deye qışqırıb qızına qaçdı. Amma qaçdıkca Aynur süretle ondan uzaqlaşırdı. Ve en sonunda Aynur, kederli baxışlarla itib getdi. Bir müddet sonra oradakı uşaqlar ve her şeyin rengi itmeye başladı.
Seher olmuşdu. Sevda hele de gece gördüyü yuxunun tesiriyle sarıldığı yastığa "Aynurum,Aynurum" deyib peşmanlıq gözyaşları tökürdü.
Bir il sonra…….
Sevda hele de bir il evvel gördüyü yuxunun tesirinden çıxmamışdı. O günden beri ağlamaqdan göz yaşları az qala qurumaq üzre idi. Her gece qızını bir defe daha göre bilmek üçün göz yaşları içinde dua edib yatırdı. Amma canı ,qızını o günden beri bir daha heç göre bilmemişdi. Ve bu gün qızının doğum günü

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>