paltarı vardı.Sevda qızına böyük bir hesretle sarıldı. Öpdü .., iyledi ...
Aynur, xoşbextlik içinde anasının gözlerine baxdı;
"Ana bu gün menim ad günümdür. Mene daha möhkem, daha möhkem sarıl. Senin üçün çox darıxdım. O şefqetli ellerinle saçlarımı oxşa. Al qollarına al qollarına ,anam ,menim eziz anam. Qarnında yaşadığım o qısa istilik,nevaziş üçün çox darıxdım. "
Sevda qızını berk-berk qucaqlayır, saçlarını oxşayırdı. Qızının o cennet qoxusunu ciyerinin her küncüne çekirdi. Lakin bir müddet sonra Aynur ellerinin arasından , yuxarılara doğru yükselmeye başladı. Bu menzere qarşısında Sevda özüne nifret edercesine,
"Getme yalvarıram, getme deye feryad etmeye başladı.
Aynur son defe anasına baxıb,
"Ana, mene qovuşmaq isteyirsense xahiş edirem oraya get, ona get." Dedi.
Sevda bu defe çaxnaşma içinde "Hara, kime" dedi. Amma Aynur artıq onu eşitmeyecek qeder yükselmiş ve nezerden itmişdi. Sevda kederli bir şekilde az evvel söykendiyi ağaca yeniden söykendi. Ağacdan yalvarcasına qızının ne demek istediyini , Ona qovuşmaq üçün hara, kime getmeli olduğunu soruşdu. Tam bu anda dayandığı ağacdakı iki ferqli reqem diqqetini çekdi. Yüz on dörd iyirmi doqquz. Bu reqemin ne mena verdiyini heç cür başa düşmedi.
Seher oyandığında sehere yaxın gördüyü yuxunun esaretinden çıxmamışdı. Reqemler hele ağlında idi. Unutmamaq üçün onları derhal bir kağıza yazdı. Sonra düşünmeye başladı. "Ne idi bu reqemler? Doğum tariximi? Bir yerin telefon nömresi mı? "Axşama qeder düşünmekden az qala başı partlamaq üzre idi. Amma yene de ne olduğu haqqında heç bir fikire gele bilmemişdi. "Neydi ... Neydi ... Neydi
Bu yüz on dörd ve iyirmi doqquz reqemleri? "
İşe yuxulu halda gelmişdi. İş yerindeki en semimi dostu Sebineye veziyyeti çekinerek de olsa izah etdi. Lakin Sebinede çox düşünmesine baxmayaraq ,heç bir açıqlıq getire bilmedi bu reqemlere. Sonra "İsteyirsen yaz ver bu reqemleri yuxunuda olduğu kimi yaz ver menim atam mescidin axundudur.Özünde bilirsen biz seyid neslindenik, Ne bilim,

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>