belke bu yuxuya aydınlıq getire biler "
Sevda eve çatanda axşam olmuşdu. Ağlı hele qucağladığı iylediyi qızı -Aynurda idi.Ele bu an telefona zeng geldi.Zeng eden Sebine idi.Sebine "atasının bu Yüz on dörd iyirmi doqquz reqeminin Quranın cemi 114 ayeden ibaret olduğunu 29 ise Enkebut suresi nin 29-cu sure olduğunu söyledi”
Sevdanın, tükleri biz-biz olmuşdu. Çetinlikle "Enkebut mu?" Deye bildi.
"Beli" "Enkebut suresiymiş. Enkebut hörümçek demekmiş. "
Sevda bir müddet daha Sebine ile danışıb telefonu bağladı. Bu reqemlerin Qurana aid olması titretmişdi. Heyecanla düşünmeye başladı. "Enkebut suresi .. Yeni hörümçek ... hörümçek ... hörümçek ..." bütün bunlar ne demekdir!! "Qızı oraya, ona get demişdi. "Yaxşı hörümçeyin ne elaqesi ola bilerdi bu işle?" O an keçmişdeki bir xatire geldi ,buna göre olduğu yerde donub qaldı. "Hörümçek demek mağara demek idi. Yeni ... Beli .. beli ... "dedi qışqıraraq. Qızının ne demek istediyini indi anlamışdı.
Seheri gün yola çıxdı.O,düz 6 il evvel Tahirle birlikde getdiyi dağa daha doğrusu ordakı mağaraya gedirdi.
Bir neçe saat getdikden sonra mağaranın önüne geldi. O qeder heyecanlı idi ki, elleri ayaqları titreyirdi. Hava az qala tamamile qaralmaq üzre idi. Küreyindeki çantanı yere qoyaraq ,yarı qaranlıq mağaraya doğru girmeye başladı.
İçeri girende göz yaşlarına hakim ola bilmedi. İçeride çox kiçik bir mezar var idi ve üzerinde Aynur yazılmışdı. Mezarın başına gelib "Aynur , Aynurum canım , qızım" deye hönkürtü ile ağlamağa başladı.
Bir neçe saniye sonra Sevdanın çiyinlerine bir el toxundu. Sevda qorxuyla arxasına dönüb baxdı. Saçları az qala dümağ olmuş ,köhne yoldaşı Tahir hesretle ona baxırdı…

<< 1 ... 5 6 [7]