Zamanin uzerine atilmaq,NIYEEE?deye qisqira qishqira her cekdiyi acinin qisasini almaq istedi,bacarmadi.Gucu cesaretinden boyuk,cesareti ise hec yox idi.Indi geriye sadece tek bir shey qalirdi.Bu daginiqliqlar altindan hec olmasa ezilen qurunu qurtarmaq...O qururunu ki,evveler bu eve addim atmamaqcun serf etmisdi,indi ise bu evden kenara addim atmaq istemese de getmeli oldugu ucun serf edecekdi....
Zaman arvadindan tamamen bashqa davranish gozlese de,Inci qanayan qelbine köz basib balaca barmaqlarini da mohkemce ovcunda yigaraq dik dik Zamanin gözlerinin icine baxdi ve:Ne olar meni buraxma,meni gönderme deyeceyi yerde qururuyla ureyinin agzini
qapayaraq zorla da olsa gulumsundu ve:Eli gedibse narahat
olma.Bu eve geldiyim ele de cox deyil,atamin evinin(Qaslarini
qaldiraraq xususiyle vurgulayir)-Yeni menim oz evimin yolu hele
yadimdan cixmayib.Sen seher sirketine get,iclasindan qalma.Men mene aid olanlari
goturub,olmayanlari da tefil vererek evime ozum gederem dedi.Zamanin bu sozleri duyarken qaslari chatildi ve kut addimlar ataraq sanki
seherden beri neylese meshgul olan,indi de ishini yarimciq
qoymus adamlar kimi her iki eli cibinde ciyinlerini bukerek otagin tam ortasinda dayandi Bir nece saniye dinmeden bashdan ashagi suzdu Incini.
Suzdu....Saclari seherden daramaga vaxti olmadigi ucun dagilmis,qulaqlarinin dibinden
uzunun kenari boyunca cene altina qeder tokulmus,yanaqlarinin rengi uzerine geydiyi yaxisinin da nisbeten genis
oldugu ucun yana eyilerek sag
ciyninden qoluna dogru endiyi
heyvaciceyi donunun ahengine qarismis ve hele de:Men daha yalniz olduguma gore oz islerimi ozum de gore bilerem deye bu ve buna benzer bir birinin ardinca sanki getmek istemediyini gizlemek isteyen lakin ozunu heyecanli ve inandirmaga calishan cumleleriyle daha da ele veren arvadini suzdu...

Neyleyirse elesin bu qadin yene ozunden alirdi Zamani.Hersey yene eyni olacaq deye dusunerken,heyatinda ilk defe idi ki,bir qadina
get demeyin bu qeder

<< 1 ... 141 142 [143] 144 145 ... 243 >>