baxislari ozunde yansidan guzgude solgun simasina nezer yetirerek,bogazina,uzune toxundurdu.Bu toxunus sayesinde ureyi azca da olsa rahatliq tapdi
sanki ve o krani baglayib qapini acaraq sessizce otaga,Zamanla ozunun yataq otaqlarina daxil oldu.

Birazdan yadlashacaq olsa da bu otaq cox dogma idi ona..Burda geldiyi gunun omrunun az olmasina baxmayaraq seven qadina mexsus butun hissleri yasamisdi,Sevilen qadina mexsus da tebii ki,Amma gorunur bu otaq sadece heqiqetlere yox,yalanlara da sahid olmusdu,nece de olsa esitmisdi divarlar Zamanin "Seni sevirem"sozlerini.Inci belini hemin divarlardan birine dayayib derinden koks oturdu, ve aniden barmagiyla gozunden qolunun uzerine dushen sheffaf tek damlani silib yuxudan ayilmis kimi xususi celdlikle kureyini divardan ayirdi ve suretle one
dogru addimlayaraq uzerine cantasini qoydugu iri uzun ve tund qara qirmizi ortuklu masaya
yaxinlasdi.Evvelce elinin icerisini toxundurdu masaya,birnece saniye gezindi amma yene xeyallara
dalacagindan qorxaraq cantasini goturub ardina bele baxmadan otaqdan cixdi.Bes niye baxmadi hec geriye ozu de bilmedi dogrusu,amma bu bilmezlikler
arasinda deqiq bildiyi tek sey vardi o da baxsa gede bilmeyeceyi qorxusu....
Pillekanlarla asagi enmeye baslayanda baxislarindan parca parca qoparib pillelerin
uzerine atdi istemeden.Belece o gedecek,gozleriyse daim arxada qalacaqdi...Amma arxada qalan daha bir sey vardii:Bir omre
yetecek qeder ozel olan gunler..O gunleri ardinda buraxib gederken Inci ucun gozlerin ele de boyuk onemi yox idi.

Nehayet pillekanlar sonlanib inci de boyuk salona daxil oldugu an qarsisinda Cahan gordu.Yaziq qiz bir elinde ag xrustal vaza, digerinde ise silgi terpenmeden,olduqca
kederli ve meyus gozlerle dayanib
Inciye baxirdi ve ele qemgin,ele uzucu gorunurdu ki,onun herseyden xeberdar oldugunu anlamaq Inci ucun ele de cetin olmadi.Her halda Cahan bu evin quluqcusu kimi Zamani coxdan taniyirdi belece kimin haqli,kimin haqsiz oldugunu mence o daha

<< 1 ... 146 147 [148] 149 150 ... 243 >>