elinin iciyle masinin guzgusunu silmeye basladi. Baxamayaraq ki,isle bagli muzakirelerde kenardan ona hemin ise aidiyyati olmayan melumatlarin verilmesini qadagan etmisdi,amma Incigil xestexananaya daxil olarken her seyden xeberi vardi Zamanin.Indi sadece arvadinin niye tez tez ozunden getmesinin sebebini bilmek istdyirdi o qeder.Narahat gorunse de bunu sezdirmemeye calisan ve hemise de bu xususda istediyine nail olan Zaman bu defe de uzune rahat ifade yerlesdirib onundeki qehveden bir qurtum alaraq sakit sesle:Sabah seher saat 8:00da Almanyadan gelen qonaqlari qarsilamaq sene düsür Tural deye basini qaldirib emin baxislarla gozlerini Turala zillerken Tural duyduqlarini basiyla testiqleyib derinden icini cekerek ayaga qalxdi.Onlar korpelikden dost idiler ve bu dostluq ozuyle birge aralarinda qopan cox davadalaslar getirse de onlar gunun sonlanmasina icaze vermeden,gunahli ya da gunahsiz uzr istemeden,qelblerinde bir birlerine bu dava dalasa dair kicicik de olsa kin beslemeden,hetda seher qan cixana qeder bir birlerini yumruqlasalar da axsam bele bir hadise bas vermemis kimi her seyi unudaraq ya da seherde buraxaraq yene evvelki olmusdular.Yene dost,yene qardas olmusdular...Bu gun...Bugun ise ferqli idi.Bu gun ne Zaman evvelki idi,ne de Tural.Olanlari unutmaq mumkunsuz gorunurdu hardasa.Uzun ipin ten ortasinda salinan duyun idi sanki bu uzun dostlugun ten ortasinda yaranan edavet ve toxunduqca ele deyecek qeder narahatliq yaradirdi....Tural her iki eli cibinde kureyini divara yaslayib diqqetle Zamana baxarken bu duyunu aca bileceyini coxdan yeqin etmisdi Zaman.Odur ki,aralarinda bas veren eslinde ise olmamasi lazim gelen hadiseleri daha beter uzadib sisirtmemekcun ayaga qalxdi asta asta Turala yaxinlasib yene Zamana xas olan elametle,hecneyi uzatmadan,qarsisindakini soyleyeceklerine alisdirmadan onun ne reaksiya vereceyine onem vermeden qisacasi bir basha:Menim Her seyden xeberim var dedi ve Turalin esitdiklerine inanmaz terzde qaslarini cataraq:Ne?deye sual

<< 1 ... 168 169 [170] 171 172 ... 243 >>