ki,ayriliqdan bashqa aralarinda yasanan daha boyuk hec neye sahid olmamisdi....Sabahdan etibaren Turali birdaha gore bilmeyeceyi aglina geldikce deli olurdu sanki Asya,diri diri ölurdu ve bu ne aci ki,her olduyu an ayriligin o canini
yandiran acisiyla qivrila qivrila yeniden dirilirdi.Halbu ki,bir,bir qalmasi ucun sadece bir qigilcim lazim idi
Asyaya.Getme deye ureyinin inceden ince bileyinden yapisan bir ses,yoluna cixan iki cut ayaqlardaki sert addim,qolunu qavrayan guclu el,bedenine hakim kesilen istilik,ve
nehayyet dodaginda mohurlenecek olan mesum bir öpus...sadece bunlar gerekli idi Asyaya.....
Ne olar öldurme mehebbetimi,senin varliginla nefes aliram.
Daha unutmuşam men öz kinimi,zeng edib sussan da
bağişlayaram.
Zeng et...Zeng et heç olmasa nefesin gelsin,ömrume yaşamaq
hevesi gelsin.
Sen gelme qoy tekce bir zengin gelsin,zeng edib sussan da bagislayaram
Heç olmasa bilsem meni sevirsen,sönen umidimi alisdiraram.
Onsuzda sesine oyretmemisen,zeng edib sussan da bagislayaram.....
Astaca goz yaslarini sildi Asya onunde qapilari taybatay acilan avtobusa yaxinlasib sessizce pillekanlarini qalxarken diqqetle iceride oturan adamlara nezer yetirdi.Kimisi qezet oxuyurdu,kimisi qulaqciqla musiqi dinleyirdi,kimisi elini cenesine dayayib pencereden kuceni seyr edirdi,kimisi telefonla danisirdi.Qisacasi Her biri boynunda heyat hekayeleri asilmis bir oyuncu idiler sanki.Oxunmasi guc olan hekayelerin hekk olundugu o
ablolar tozlanmirdi hec, goz yasiyla yuyulur ve kimse anlamasin deye de oyuncular gulumserken quruyurdu.Asya pencereleri azaciq aciq olan cergede ayaq uste dayanib basini demir direye soykerken anlamisdi sanki basina geleceklerde ne birinci,ne de axrinci oldugunu....Bu uzden qelbi biraz da olsa rahatliq tapmisdi.Beyninde burulgan kimi qivrilan fikirler heresi bir terefe dagilaraq onu rahat buraxmisdi. Asya yasanacaqlari zamanin axarina buraxib vaxtin nece bele tez kecdiyini bilmeden evelerinin onune yetisdiyi an Tural da eve geler

<< 1 ... 177 178 [179] 180 181 ... 243 >>