Dinimizin şiddetle mezemmet etdiyi
emellerden biri - zülmdür. Zalım insan
başqalarına zülm etmekden evvel,
özüne zülm eder. İnsan eger yaxşı iş
görerse, eslinde özüne yaxşılıq etmiş
olar. O kes ki, yoxsulun elinden tutar, özüne lütf etmiş olar. Heqiqetde dünya
ve axiretini abad etmiş olar. Allah ona
hem dünyada ve hem de axiretde
çoxlu mükafat verer.
O kes ki, başqalarına zülm eder, dünya
ve axiretde zerer görmüşlerden olar. Birinci dünya zereri odur ki, dostunu
elden verer ve onu düşmene çevirer.
Quran zülm etmeyi çox mezemmet
etmişdir. “Heqiqeten, zalımlar üçün ağrılı bir ezab vardır”. (“İbrahim” 22). “Bilin! Allahın leneti olsun
zalımlara!” (“Hud” 18). “(Hemin) o gün(de) ki, zalımlara
üzrxahlıqları fayda vermeyecekdir.
Onlar üçündür (Allahın) lenet(i) ve
onlar üçündür xoşagelmez
ev!” (“Ğafir” 52). “Allah zalımları sevmir”. (“Ali-İmran” 57). “Onlar üçün Cehennemden
(Cehennem odundan) yataq ve
başları üstünden (ele hemin oddan)
örtükler vardır. Biz zalımları bele
cezalandırırıq”. (“Eraf” 41). İmam Baqir (e) zülmü üç desteye
bölür: o zülm ki, Allah bağışlayar, o
zülm ki, Allah bağışlamaz ve o zülm ki,
Allah onu boş buraxmaz. O şeyi ki,
Allah bağışlamır - Allaha şirkdir ve o
şey ki, Allah bağışlayar - nefse zülmdür. O şeyi ki, boş buraxmaz -
bendelerin bir-birine olan haqqıdır.
Qiyamet günü zalımın yaxşı emellerini
götürüb mezlumun emel defterine
yazarlar. Allah zalımı hemişe güder ve
onu bağışlamaz. Mezlumun yardımçısı olmadığı üçün daha tehlükeli
neticelere getirib çıxardar.
İmam Baqir (e) buyurur: “Atam, Eli ibni Hüseyn (e) vefat eden zaman
meni qucaqladı ve buyurdu:
“Oğlum! Sene atamın ölen zaman
mene etdiyi vesiyyeti edirem.
Allahdan başqa yardımçısı olmayan
insana zülm etmekden qorx”” . Ailede de o cürdür. Heç bir aile üzvü o
birisine zülm etmemelidir. Eger onların
ailesi iman ve exlaq çerçivesinde
qurulubsa, şübhesiz ki, bir-birine zülm
etmezler. O ailelerde zülm olur ki,
onların evliliyi servet, mal ve ya vezifeye

[1] 2 >>