olmamasına baxmayaraq
hemişe Ayaz meni ele qızıymışam kimi qoruyurdu. Tebii ki,
bu da öz
sevgisinden ireli gelirdi. Ümidlerim
sonsuz ve tükenmez idi.
2009-cu ilin yanvar ayında bize elçi
geldiler. O qeder heyecanlı idim ki, Ayazın anası ile
bacısı
cürbe-cür xonçalar bezetdirib özleri ile
getirmişdi.
Heyecandan qıp-qırmızı olmuşdum.
Menim heyecanımı başa düşen Ayaz bacısı tez-
tez metbexe gelib meni ezizleyirdi. Her
şey yuxu kimi idi. Allaha
şükür edirdim ki, bu elçilik sağ-salamat
keçdi. Seheri
gün Ayazla restoranda oturub eşqden ve sevincden
işıl-işıl parlayan gözlerimize baxa-baxa
yemek
yeyirdik. Ayaz elece deyirdi ki, Allah bu
sevinci bize
çox görmesin, meni senden heç vaxt ayırmasın. Onun bele ürekle mene
bağlanması mene qürur
verirdi. Ona heyatım boyu sadiq bir
qadın
olacaqdım. Universitetde çox qızların
onu sevmeyine baxmayaraq, bilirdim ki,
Ayazin gözleri
menden başqa birini görmür.
2009-un mart ayında bizim evde
çoxgözel nişan merasimiz oldu. Bu
üzükler sanki bizi bir-birimize çox daha da bağladı. Ailelerimiz ölçüb-
biçdi ki,
mayın ilk gününde toyumuz olsun.
Ayaz gilin bir
neçe mağazaları ve ele onun adına da
evi var idi. Bu ay erzinde de biz cehizimizi
tamamlamalı idik.
Çoxları deyirdi ki, bes biz telesirik.
Ancaq bir-birimizi ele sevirdik ki,
qovuşmağımız üçün sebrsizlenirdik.
Ayaz her şeyi menim üçün mükemmel isteyirdi
olsun. Ahh… Men onu ele sevirem ki,
bunu bu
cümlelerle tesvir ede bilmerem. Hetta bir
gün
yağışdan islanmayım deye öz penceyini mene
vermişdi ve başımda çetir kimi
tutumuşdum. Eve gelince o penceyi
qurudub ve bu güne kimi her
gece onun qoxusuna sarılaraq,
şekillerine baxaraq yatıram. Heyatda her şey birden bire ele
deyişir ki,
Allahın insanı nece sınağa çekdiyini de
bele
bilmirsen.. Her şeyi danışacağam.
Aprelin 30-da Ayazın vacib imtahanı var idi. Hem toy hazırlıqları, hem de
imtahan onu yorurdu.
Amma her şeyi sevincek ve hevesle
edirdi.
Aprelin 29-u gece mene zeng etmişdi
ki,

<< 1 [2] 3 4 >>

*SEMERANA* [OFF] (11.02.2014 / 19:03)
cox agladim...ALLAH sebr versin