.İçimde bir sıxıntı,qelbimde
keder…Pencereme vuran
yağış damlalarını
izleyirem.Dalıb getmişem
uzaqlara doğru küleyin
istiqametine doğru.Çox
maraqlı bir hekaye geldi
ağlıma külek ile yağışın
sevgisi.
Dillerde ezber imiş külekle
yağışın sevgiülek deli kimi
esermiş buludlar bir az üşüsün
ve yağış gelsin deye.
Çünki o yağışın
gözlerine,mesumiyyetine
Ruhunu qelbimde,ellerini
gözlerimde hiss edim”
Bir-birilerine bağlıymışlar
amma ne külek toxuna
bilirmiş yağışa nede yağış
küleye.Ne zaman külek ile
yağış bir araya gelseler
sevgini alovu-fırtınalar
esermiş onlara ve fırtınanın
sonunda bir-birilerine heç
toxuna bilmeyeceklerini
düşünüb yağış ağlarmış.Bax o
zaman sevgilerin yağışı
yağarmış ve sevgililer el-ele
gezermiş yağışın qelbinden
gelen sevgi damlaları altında.
Yağışın kederini gören külek
gizlenermiş,kederini
gizletmeye çalışarmış
Ne vaxt ki yavaş-yavaş
damlalar göyüzünden
düşmeye başlarsa küleyin
ellerini hiss etmek isteyen
yağış gözyaşlarını axıdır
göyüzüne ve damlaların
altında el-ele gezen sevgilileri
izler.Özünü ve küleyi xeyal
eder onlara baxaraq.
Ne zaman ağacların arasında
külek esmeye başlarsa külek
yağışın hesreti ile mehv olar
ve belece gizlener.Küleyin bu
sesini eşiden sevgililer daha
berk sarılırlar bir-birilerine ve
bir-birilerine sarılmış halda
sevgilileri izlerler.Üzgün bir
halda özünü ve yağışı xeyal
ederek onlara baxar.
Belece dillere dastan olar
yağış ile küleyin nağılı.
Ne zaman yağış yağsa,ne
zaman külek esse qelbleri bir-
birileri ile qovuşur.