Heyatyoldaşım ise, hele menim düzeleceyime ümid edirdi. Meni her zaman haqq yoluna devet edirdi. Menim yüngül hereketlerime qezeblenmirdi, sadece yazığı gelirdi. Selimeqarşı etinasızlığım, o biri oğlanlarıma ise diqqet göstermeyim yoldaşımı çox kederlendirirdi.Selimböyüdü, onunla bir yerde eziyyetleri de böyüdü... Yoldaşım onu korlar mektebinin birine qoymaq isteyende men etiraz etmedim. İllerin nece ötdüyünü heç hiss etmirdim. Her gün iş, yatmaq, yemek, mesxereler... Cüme günlerinin birinde... Saat11:00-da yuxudan ayıldım. Menim üçün o qeder de gec vaxt deyildi. Hemin gün bir toya devetli idim. Yerimden qalxdım, geyinib-kecindim, etirlendimve evden çıxmağa hazırlaşırdım ki... Boyük otaqda Selimin hönkürtü ve ağır-ağır ağlamağı diqqetimi celb etdi. Bu, menim öten 10 ilde ona yetirdiyim birinci fikir, diqqet idi. Adeten onu anası sakitleşdirer, men ise onun ağlamağını otağımın bağlı qapıları arxasından eşiderdim.

<< 1 2 [3]