ARDI...Dayandım. Ona yaxınlaşıb 
soruşdum: 
- Selim, niye ağlayirsan? 
Sesimieşiden kimi 
ağlamağını kesdi. Hiss etdi 
ki, haradasa yaxındayam 
ve onu görürem. Balaca 
ellerini nese axtarırmış kimi 
hereketetdirmeye başladı. 
Başa düşdüm ki, menden 
aralanmaq isteyir... Sanki 
men özgesiyem... Mene 
dedi: 
- İndi gözüne sataşıram? Bu 
10 ili harada idin? 
Veayaqları dolaşa-dolaşa 
otağına getdi. Yerimde 
donub qalmışdım. Xecalet 
çeke-çeke onun ardınca 
getdim. Evvelce menimle 
danışmaq istemirdi. Lakin 
onunla bir az qayğı ile, 
diqqetle söhbet edenden 
sonra mene ağlamağının 
sebebini – faciesini açıqladı. 
Hemin gün cüme idi. 
Qardaşı Ömer ise onu 
mescide aparmalı idi. Selim 
qorxurdu ki, birden cümeye 
geciker ve qabaq seflerde 
yer tapa bilmez. O, 
qardaşını, anasını sesleyib, 
lakin heç kes ona cavab 
vermeyib deye oturub 
ağlayırmış. Onun kor 
gözlerinden axan yaş 
yanaqları ile süzülürdü. 
Bilmedim uşağa ne deyem. 
Başını sineme sıxıb 
soruşdum: 
-Buna göremi ağlayırsan, 
Selim? 
- He. 
Dostlarım ve toy hemin an 
yadımdan çıxdı: 
-Kefini pozma, oğlum, heç 
bilirsen seni bu gün 
mescide kim aparacaq? 
-Mence, Ömer, amma o 
hemişe gecikir. 
- Xeyr,bu gün seni mescide 
özüm aparacağam. 
Selimteeccüblendi. Uşaq 
fikirleşdi ki, yeqin onu ele 
salıram ve yene 
yanaqlarından gözünün 
yaşı töküldü. Onun göz 
yaşlarını silib balaca elini 
yavaşca ovcuma sıxdım. 
Onumaşınla aparmaq 
isteyirdim. Lakin Selim 
mescidin uzaqda 
olmadığını söyleyerek 
piyada getmemizi istedi. 
Axırıncı defe mescide 
getmeyim yadıma gelmirdi. 
Amma birinci defe idi ki, 
heyecan içindeydim. 
Keçirdiyim laqeyd ve 
faydasız heyatım üçün çox 
perişan idim. 
Mescidibadet edenlerle 
dolu idi. Buna baxmayaraq, 
Selim üçün 1-ci sefde yer 
tapa bildim. Xütbeye qulaq 
asdıq. Sonra o, menim 
yanımda namaz qıldı, daha 
doğrusu, men onun 
yanında namaz qıldım. 
Namazdan sonra Selim ona 
Qur`ani-Kerimi vermemi 
istedi.

[1] 2 3 >>