Heyretlendim: Kor 
uşaq Qur`anı nece oxuya 
biler? Onun xahişini 
menasız hesab etsem de, 
sözünü yere salmaqla onu 
incitmekden qorxdum ve 
Qur`anı götürüb ona 
verdim. 
Menden er-Kehf (Mağara) 
suresini açmağı xahiş etdi. 
Qu`anı açdım, xeyli 
vereqleyenden, 
mündericata baxandan 
sonra sureni tapıb ona 
verdim. Menden kitabı alib 
qarşısına qoydu ve 
oxumağa başladı. Soyuq ter 
menibasdı – gözleri 
görmeye-görmeye!.. Aman 
Allah! O, sureni mükemmel 
öyrenmişdi! 
Berkutandım ve men de 
Qur`anı götürüb oxumağa 
başladım. Her sehifeni 
oxuduqca Allahdan 
bağışlanma dileyirdim ve 
dua edirdim ki, meni haqq 
yola yöneltsin. Yalvarmağa 
başım ele qarışmışdı ki, 
uşaq kimi 
ağladığımdanxeberim yox 
idi. Camaatın bezisi 
mescidde qalıb nafile 
namazlarına ve diger 
ibadetlerine davam 
edirdiler. Onlardan 
utanaraq içimde alovlanan 
heyecanı söndürmek 
istedim. Amma hisslerim 
mene üstün gelirdi ve 
yanaqlarımdakı göz 
yaşlarımı silen balaca uşaq 
elinden başqa heç ne hiss 
ede bilmirdim... Bu, Selim 
idi. Onu bağrıma basıb 
daha da hönkürdüm. Sonra 
onun üzüne baxdım: 
-Oğlum, sen kor deyilsen. 
Kor menem, men! Meni 
cehenneme doğru 
sürükleyen exlaqsızlığımı 
görmürdüm. 
Eveqayıdanda yoldaşımın 
Selime göre heyecan 
keçirdiyini gördüm. Amma 
bizi bir yerde mescidden 
döndüyümüzü görende 
onun narahatlıq hissi sevinc 
hissi ile evezlendi. 
O gündenberi mescidde bir 
namaz da olsun 
buraxmıram. 
Bütün aşnalarımla elaqeleri 
üzdüm. Evezinde mescidde 
yeni dostlar qazandım. 
Onlardan çox şeyi 
öyrendim, imanın tamını 
hiss etdim. Dünyanın 
menden gizletdiklerini 
mene söylediler. Onlarla 
birge vaxt keçirmeye, 
Qur`an oxumağa, ibadet ve 
Allahı zikr etmeye daha çox 
çalışırdım. Ayda bir neçe 
defe Qur`anı xetm edirdim. 
Dilim en çox Allahı zikr 
edirdi ki, belke O, etdiyim 
günahlarımı ve sehvlerimi 
bağışladı... Ailemi daha çox 
sevmeye ve onlarla daha 
çox vaxt

<< 1 [2] 3 >>