keçirmeye 
başladım.Heyatyoldaşım daha menim fikrimi çekmirdi, o, xoşbext idi. Oğlum Selimin üzünü ise tebessüm terk etmirdi. Mene verdiyi nemetlere göre Allaha hemd edirdim. Birdefe menim yeni dostlarım ucqar bir kende çağırışa gedesi oldular. Mende sefere hazirlaşdım, Allahdan xeyir diledim ve heyat yoldaşımla meslehetleşdim. Fikirleşirdim ki,o, buna razı olmayacaq, amma eksine alındı. Buna çox sevindim, özümü xoşbext hiss edirdim. Evveller, exlaqsız heyat terzi sürende, onunla bir iş barede heç meslehetleşmirdim de. Sonra Selime teref yönelib ona sefere çıxdığımı söyledim. O meni berk-berk qucaqlayıb sağollaşdı. Üçay yarım ailemden ayrı düşdüm. Her defe imkan düşende eve zeng edir, yoldaşımın ve uşaqlarımın seslerini eşidirdim. Onlar üçün darıxırdım. Selim üçün ise nece darıxırdım? Sözle deye bilmirem. Onu evde tapa bilmirdim ki, sesini eşidim – gah mektebde idi, gah da mescidde. Heyat yoldaşıma Selim üçün ne qeder darıxdığımı deyende o, gülür ve sevinirdi. Lakin axırıncı defe onunla danışanda, sesi meni narahat etdi.

<< 1 2 [3]