Bazar günü. Düşünmüşdü bu gün çox yatar. Nece de olsa üzerinde 1 heftenin ders, yeni eve köçme yorğunluğu daşıyırdı. Amma küçeden gelen qışqırıq, gülüş sesleri deyesen bu hevesini yoxa çıxardı. Ha çalışdı daha gözüne yuxu getmedi. Acıqlı-acıqlı durub pencereden çöle baxdı. Yeni mehlenin tanımadığı uşaqları futbol oynayırdılar. Bir xeyli acıqla onlara baxdıqdan sonra deyine-deyine pencereden aralandı. Radionun sesini qaldırdı. Xilaskar adı verdiyi radio tam 1 ildi ona qulaq yoldaşı idi. Radio gece-gündüz işleyirdi. Söndürmürdü.. Radionun sesi kesilende üreyine teklik xofu düşürdü. Qerara gelmişdi, artıq tek qalmaq istemirdi. Mütleq valideynleri ile danışacaq, otaq yoldaşı axtarmağa başlayacaqdı. Tek yaşadığı 1 il ona bes elemişdi. 1 ilde yüzlerle kitab oxumuş, öz-özüne danışmağı öyrenmiş, tek yemek yediyi üçün yemek bişirmeye hevesi olmamış 1000-lerle yumurta yemişdi =)) En esasıda dersden sonrakı saatlar adeten işgence idi. Düzdür, anası her ayda 2-3 defe yanına gelir, 1-2 gün qalıb rayona qayıdırdı. Bu da heç cür tekliyini aradan götüre bilmirdi. Bu arada telefon seslendi. Anası idi: 

- Salam qızım, necesen? 
- Salam ana, yaxşıyam. 

- Teze evde nece keçdi birinci günün? 

- Belede, ana men tek qalmaq istemirem, maraqlan gör kim ev axtarır telebeler üçün? 

- Qızım eminsen, tanımadığın, bilmediyin insanlarla yaşaya bileceksen? 
- He ana, maraqlan. Artıq üreyim partlayır tek yaşamaq istemirem. 

- Yaxşı qızım, men bu gün maraqlanaram. 
Telefon danışığı bitdi. Üreyine bir yüngüllük hiss eledi. Anasının bu işi hell edeceyinden emin idi. Qaldığı yer bir mertebeli evlerden ibaret ümumi heyetde idi. Bir mertebeli olan bu ev çox rahat idi. Temiri köhne olsada telebe üçün her bir şeraiti, hetta iri güzgülü hamamxanası vardı. Küçeye geniş bir penceresi vardı. Evi tutarken onu en çox bu pencere sevindirmişdi. Otağı yaxşı işıqlandırmaqla yanaşı, darıxdığı zaman küçeye baxa bilecekdi. Evvel qaldığı evde yaxşı idi. Özüne qalsa ordan köçmezdi. Amma ev sahibinin

[1] 2 >>