de tesvise dusdu. Memmed: Bir sey olmaz, evveller de bele seyler olmusdu. Bir az parca ve su getir, temperaturunu dusurek, - dedi. Butun gece, belece, calisdilar, amma Abdullahin temperaturunu salmaq mumkun olmadi, gozlerinin alti da qaralmisdi. Memmed hekim cagirmaq ucun evden cixdi, hekim ise qesebede yasayirdi. Qesebe ile kend arasinda 3 saatliq yol var idi. 6 saat sonra Memmed hekimle birlikde eve qayitdi. Hekim Abdullahi muayine etdi, usagin veziyyeti yaxsi deyildi. Hekim: Artiq gec oldugunu, usagin bir nece saatliq omru qaldigini atasina dedi. Memmed de otaga qayitdi. Xaniminin aglamaqdan gozleri qan canagina donmusdu. Memmed usaginin yataginin basinda diz cokerek, onun saclarini oxsayirdi. Cox kovrelmisdi, artiq goz yaslarini da saxlaya bilmirdi. Bir yandan aglayir, bir yandan da bele deyirdi: Canim oglum, insallah, cennetde goruseceyik, senden doymadim, amma olsun, seni bize bir hediyye olaraq Rebbimiz vermisdi, veren de O, alan da O. Onun emrine qarsi cixa bilmerik, Ona minlerce sukur olsun. Artiq Abdullah son nefesini vermisdi. Bu arada Cenabi-Haqq ile olum meleyi Ezrayil arasinda bele bir sohbet oldu: - Bendenin ciyerparasini elinden aldiniz, o, bu veziyyeti nece qarsiladi, ne soyledi? – Ya Rebb, sebir etdi, Sene sukurler etdi. - Bu benden ucun cennetde bir kosk qurun, adini da Sukur kosku qoyun. Beli, her bir veziyyetde Allaha sukur etmek ve sebirli olmaq sonda cenneti qazanmaga sebeb olur. Basimiza bir bela geldiyi zaman bir anliq eseble Allaha qarsi usyan etmek dogru deyildir. Bu cur usyanla rahatliga qovusmaq mumkun olmadigi kimi, cenneti itirmek tehlukesi de vardir.

<< 1 [2]