Semra hele kiçik yaşlarından atasını itirmişdi. Bu ağır itki gününde Zerife ile
dostluğuna ilk addım atmışdı. Bu dostluq çox möhkem idi. Çünki dostluğun
temelinde ailevi dostluq da dururdu. Semranın anası Mirvari xanım hasar
qonşusu Sudabe (Zerifenin anası) ile hem qonşuluq hem de refiqelik edirdi. Her
gün hasar başında saatlarla oturub söhbet eder derdleşerdiler. Biri xestelenende
digeri onun qayğısına qalardı. Axı Sudabe de demek olardı ki, tenha qadın idi.
Çünki yoldaşı Rusyada işleyirdi. İki aydan bir ya gelerdi, ya da gelmezdi. Lakin
vaxtı vaxtında ailesine çörek pulu göndererdi. Buna göre de Sudabenin
işlemeyine ehtiyac yox idi. Hem de Zefer kişi buna icaze vermezdi. Onun
neslinde qadınlar heç vaxt işlemeyibler. Olsa olsa tarlada ya da baxçasında nese
eker ya becerermişler. Her hansı bir yerde aylıq maaşa qeti işlemeyibler. Heç
Sudabe de işlemek arzunda olmayıb. Zefere öz isteyi ile ere gelmemişdi. Lakin
buna baxmayaraq ona olan hörmeti sevgiye çevrilmişdi. Övladları doğulduqdan
sonra bir-birlerine daha da alışdılar. Buna baxmayaraq Sudabe qızı Zerifenin
severek aile qurmasını arzu edirdi. Qızının könlünden xeberdar da deyildi. Bir
defe bele olsun Saleh haqqında soruşmamışdı. Zefer kişi Qarabağ elden
getdikden sonra ailenin yarı ac yarı tox veziyyetine dözmeyib üzünü Rusiyaya
tutdu. Bir neçe il çetin olsa da nehayet özüne uyğun iş tapdı. Bir neçe yerde
icareye yer götürdü. Mal aldı, mal satdı. Bezi fırıldaq işler de gördü. Lakin
qazanmağın yolunu tapdı. Her ay evine pul yolladı. Zerife de belelikle böyüdü.
Semra ile birlikde mektebe getdi.
Mahirin de ailesi kasıb idi. Atasını bir yaşında iken itirmişdi. Anası Gülnaz
ise evinde derzi işleyirdi. Gözel el qabiliyyeti ile çox sevilerdi. Sudabe de onu
mehz derzi kimi tanısa da, sonradan refiqelik de etdi. Sirrleri de, derdleri de bir
oldu. Mirvari ile de az söhbet etmemişdiler. Lakin Mirvari işlediyi üçün çox
zaman evde olmazdı. Sudabeye de ne zaman bir şey lazım olsaydı Gülnaza
gederdi.

[1] 2 3 4 >>