Deyirler ki, bir gün hezret Adem (e) oturmuşdu. Altı nefer ona yaxınlaşdı. Üçü sağ terefinde, üçü ise sol terefinde oturdu. Adem (e) ağlardan birinden soruşdu:
–Sen kimsen?
Cavab verdi:
–Eql.
Soruşdu:
–Senin yerin haradır?
–Beyin.
Adem (e) ikinciden soruşdu:
–Sen kimsen?
–Mehebbet.
–Senin yerin haradır?
–Ürek.
Hezret Adem (e) üçüncüden soruşdu:
–Sen kimsen?
Dedi:
–Heya.
–Senin yerin haradadır?
–Göz.
Sonra Adem (e) üzünü sol terefe tutub qaralardan birinden soruşdu:
–Sen kimsen?
Cavab verdi:
–Tekebbür.
–Senin yerin hardadır?
–Beyin.
Adem (e) soruşdu:
–Eql ile bir yerdesiniz?
Dedi:
–Ele ki, men geldim eql gedir.
İkinciden soruşdu:
–Sen kimsen?
–Hesed.
Soruşdu:
–Yerin hardadır?
–Ürek.
–Mehebbetle bir yerdesiniz?
–Men geldimse, mehebbet gedecek.
Adem üçüncüden soruşdu:
–Bes, sen kimsen?
Cavab verdi:
–Tamah.
–Bes senin yerin hardadır?
–Göz.
–Heya ile bir yerdesiniz?
Dedi:
–Men daxil olan kimi, heya xaric olur.
Mümkündür ki, bu altı nefer Ademi (e) telimatlandırmaqdan ötrü bu suretde gelen melekler olmuşdur. Yaxud da metlebi başa salmaqdan ötrü aydın bir yuxu olmuşdur.