.
Üreyim yoruldu senin fikrini elemekden, taqet qalmadı, güc qalmadı mende...
Evvelki güclü, her deqiqe deyib gülen Menden eser yoxdu artıq...
Menim eserimi sen yazdın, ama sonunu getirmedin niye?!!!
Günahım ne idi?!!!

Seni düşünmekden gözüme yuxu girmediyi üçün günahkaram?
Sene göre narahat olduğum üçün günahkaram? Yoxsa Seni sevdiyim üçün günahkaram???
Yaxşı herşeyin günahkarı, sebebkarı menem, ama gel artıq, bunu men demirem sene, üreyim deyir!!!
Qırılan, inciyen, kövrelen, yorulan üreyim deyir
SENE!!!

Men sevgi barede deyilen mecazi sözlere inanmırdım, heqiqeten inanmırdım...
Ama sen inandırdın meni çox sağol!!!
Sen getdiyin günden beri sanki üreyimin yarısı senle gedib,
üreyimin yarısını qaytarmadan hara gedirsen???
Sene bir ürek borcluyamki men???
O üreye layiq olmaq üçün ne etdinki sen? Ne???
Allahın verdiyi üreyi menden aldın, çox sağol!!!
Teselli axtarıram özüme, ama tapa bilmirem, heçne teselli etmir meni, heçkim teselli vere bilmir mene...
Üreyimi daş sandın, daş kimi qırdın üreyimi, sındırdın...

Bax bu gözlere, axtar bu gözleri, gör tapa bilersen bu gözlerden?
Gör senin üçün her gece ağlayan bu gözlerden tapa bileceksen?
Kim senin üçün ağlayacaq? Kim? Senin üçün ağlayan birisini menimle tanış et,
o insanın xatirine üreyim seni unudar!!!
Üreyim bilerki seni menden çox seven birisi olacaq, rahat olar, sakitleşer...
Ama tapa bilmesen bu ürek bir ömür ağlayacaq, bir ömür...
Heçkime deyil yalnız sene, ilk defe sene AĞLADIM...

İndi kimlerlesen, ne edirsen, günlerin nece keçir bilmirem...
Geleceyin haqqında planların olar indi senin, mensiz planların...
Belke de unudubsan meni...
Unutmasan da birgün unudacaqsan, bilirem...
O günün çox uzaqda olmadığını da bilirem...
Ama men unuda bilmirem seni, sile bilmirem...
Sen menim üçün qelemle kağıza yazılmış söz deyildinki silim seni, sen üreyime yazılmışdın,
ama qelemle yazılmamışdın, bıçaqla üreyime yazılmışdın, o ürek ki her gün seni bilmeden,
eşitmeden daha da

[1] 2 >>