Mahir qolu qandallı hebse aparılan caninin üzü tek bedbin, Zerife ise
heyasından az qalır yerin dibine girsin. Gözünden Saleh üçün axan göz yaşları
ise her kesde ata evinden ayrılmaq hesreti fikrini yaradırdı. Xedice disk qoyub
gur sesle qulaq asmağa başladı. Düşünürdü ki, belke Semra vağzalının sesini
eşitmez. Amma qefilden arxasından qapının çırpıldığını eşitdi.
"Semra, hara gedirsen?" Bir an içinde ağlına her şey geldi. Ona nece mane
olacağını da bilmirdi. Amma bunu etmeli idi. Semranın temiz adı xatirine etmeli
idi. Arxasınca darvazaya kimi qaçdı ve qabağını kesib qollarından yapışdı:
"Semra, bele eleme, onlar onsuz da bedbextdirler. Qoy getsinler. Onların
seviyyesine enme. Yalvarıram bacım, özüne gel..." Bir anlıq düşündü ki, belke
Semra Mahiri bağışlayacaq, ona bunu demeye gedir, sonra Semranın sözleri
Xedicenin ellerini boşaltdı. "Xedice, burax meni. Ne qeder ki, gec deyil men
onlara demeliyem. Onlar bilmelidirler. Xahiş edirem, yolumu kesme..."
Belece, Xedice Semranın qollarını buraxdı. Arxasınca sadece dayanıb tamaşa
etmeye başladı. Semra gözünden ince-ince süzülen yaşları bir eli ile silerek
beyle gelinin önünde dayandı. Etrafdakı insanlar Semranın bir refiqe kimi
Zerifeni tebrik edeceyini düşünse de, Mahirin anası oğlu üçün qorxurdu. Axı,
Semranın bir sözü yeterdi ki, Zerifenin atası Mahirin üstüne cumsun...
Mahir başını qaldırıb Semraya baxa bilmir, Zerife ise gözündeki yaşları
silmekden başqa heç ne ede bilmirdi. Semra ise her ikisine baxıb çetinlikle de
olsa ağzını açdı: "Men ne qeder ki, gec deyil size demek isteyirem. Bütün
yaşanmışları unudaraq sizi bağışlayıram. Qoy, Allah sizi bağışlasın... Gedin, siz
de yeniden başlayın heyatınızı.... Men size sadece "Xoşbext olun" demek istedim....
Xoşbext olun, eger bacara bilseniz... "
Semra sözlerini bitirib daha ne Mahire, ne Zerifeye baxmadan bir başa evlerine
qayıtdı. Amma Xedice Semranın bu addımından qürur hissi duyurdu. "Semama
ele bu hereket yaraşırdı..."deyib darvazanı bağla

<< 1 [2]