ilk dövrlerde tehsilim çox ağır gedirdi. Muellimin dediklerini başa düşmürdüm, sanki zehnim bağlanmışdı. Axırda Hezret Elinin (e) mezarına penah getirdim, orada dua edib Allaha yalvardım ki, bu mezarın xatirine mene zehn açıqlığı versin, hafizemi güclendirsin, elmimi artırsın. Gece yuxuda İmam Elini (e) gördüm. O hezret menim qulağıma “Bismillahir-Rehmanir-Rehim” ayesini oxudu. Hemin yuxudan sonra hiss etdim ki, dersi yaxşı qavrayıram. Getdikce şagirdlerin arasından seçilmeye başladım. Ele bir seviyyeye çatdım ki, herden ders vaxtı Şeyx Ensari ile elmi mübahise de aparırdım. Bir müddetden sonra mende özünden razılıq ve tekebbür yarandı. Artıq müellimle söz güleşdirmeye, şagirdlerin gözü qarşısında ona etiraz etmeye başlamışdım. Günlerin birinde yene dersde ustadımla mübahise etdim. Ders başa çatandan sonra telebeler dağılışıb getdiler. Şeyx Ensari mene yaxınlaşdı, heç kim eşitmesin deye, yavaşca qulağıma pıçıldadı: “Oğlum, yuxuda senin qulağına “bismillah”ı oxuyan müqeddes zat menim qulağıma “velezzallin”e kimi oxuyub”. Şeyx bunu deyib getdi, men ise heyret içinde qaldım. Çünki gördüyüm yuxu barede heç kime danışmamışdım; bu, menimle Allah arasında bir sirr idi”.

Şeyx Ensarinin müasiri olan meşhur Necef alimlerinden Şeyx Mühemmed Hüseyn Kazimi xatırlayırdı ki, bir gün Hezret Elinin (e) hereminde (meqberesinde) ziyaretle meşğul idim. Şeyx Ensari mene yaxınlaşdı, ebasının altından bir pul kisesini mene uzadıb dedi: “Bu pulu götür, yarısını özüne xercle, yarısını da telebelerin arasında bölüşdür”. (Şeyx Ensari öz zamanının en böyük merceyi-teqlidi olduğu üçün, şie dünyasının xüms-zekat pulları demek olar ki, yalnız ona teqdim edilirdi. O da hemin pulu şerietde nezerde tutulan istiqametlerde xercleyir, pulun bir hissesini Necefde ders deyen müellimlere verirdi ki, öz telebelerinin ehtiyacını ödesinler).

Kazimi deyir ki, pulu alıb eve geldim. Hemin vaxtlar xeyli borcum var idi. (O zamanlar alimlerin geliri az olduğu üçün, çox zaman erzağı ve sair vacib levazimatı

<< 1 [2] 3 >>