başlamışdım. Her ikimiz şeher heyatını seçmişdik, burda qalıb, heyata burdan davam edeceydik...Belke de buna mecburduq deye...Görüş yerimizi de özü teyin etmişdi...Gözden uzaq, kimsenin bizi göre bilmeyeceyi bir yer seçmişdi...Bilirdi ki, denizin vurğunuyam...denizi sevgimize şahid seçmişdi...ehdimizin bağlanacağı gün idi bu gün...deniz bu sevgiye şahidlik etmeliydi,çünki sevgimiz ümmanlar kimi derin, sular kimi saf, dalğalar qeder coşğun idi...dalğa sahile,qayalıqlara nece sadiq olub her seher onun eteklerini öperek oyadırdısa,biz de bir-birimize sadiq olacağımıza and içmeliydik...bu andın şahidi ise mavi dalğalı deniz olacaqdı...
...Gecikdim
deyesen, çoxdan gözleyirsen? Ayağı ile islanmış qumun üzerinde nese çızırdı. Çevrilib meni görende uşaq kimi qollarını açdı:”Gel, gülüm, bu gözleme keçirdiyim herbi xidmet ilinden bele uzun geldi...”Qollarının arasında meni sinesine ele sıxılmışdı ki...
Denizin kenarı ile el-ele tutub gezirdik. Sözümüz bitmir, söhbetimiz qurtarmırdı... Gör neçe vaxtdı bir-birimize hesretdik...Herden erköyün uşaqlar kimi çılğınlığım tuturdu, gah gözlerini desmalla bağlayıb meni tutmağını isteyir, gah da denizin suyu ile onu başdan –ayağa isladırdım. Elime bir taxta parçası alıb qumun üstünde “Men seni sevirem!” yazdım... Üzerinde ise ürek şekli cızdım...Yadındadır, bir zaman bu sözleri mene kağıza yazılı halda sen vermişdin. Çantamdan çıxardığım kağızı ona uzatdım...Oxuyub qeribe hissle gülümsedi:- "Senin sedaqetin mene aydındır artıq" - dedi. Bu kağız parçasını qoruya bilmisense, demek sevgimizi de ömrümüzün sonuna kimi qoruyub saxlaya bileceksen...Kağızı ürek cizgisisnin tam ortasında qumda gizletdi,qumun üstünde adımızın baş herfini qeyd etdi...Elimden tutb qoşa imzamızı çekdi...Nefesini hiss etdikce heyacan meni bürüyürdü, bir behane ile elimi elinden çekib şıltaq bir hereketle saçını qarışdırıb uşaq kimi denize teref qaçdım...
Üreyim quş üreyi kimi çırpınırdı... iri bir daşın üstünde oturub xoşbextlikle dolu bir baxışla denizi seyr

<< 1 2 [3] 4 5 >>