keçdi, o, başqaları üçün soyuq, menim üçün doğma olan sesle:

- Kitab oxuyurdun?

- Hardan bildin?

- Yene salam vermeyi unutdun, fikrin yene kitabda qalıb... (gülür)

O, güldüyü bir neçe saniye erzinde vaxt tapıb içimde öz- özümü yaxşıca danladım.

Buna baxmayaraq özümü sındırmayıb onun ehvalını daha da qaldırmaq üçün gülümsemeye çalışdım:

- Ne eceb yatmamısan? Hemişe bu vaxt yeddinci yuxuda olursan, nenem kimi...(men hemişe onu nenemle müqayise edende çox xoşuna gelirdi, ümumiyyetle, rayon işvesi, xüsusile menim Qarabağ adetlerim onun çox xoşuna gelirdi. Onun esli Qerbi Azerbaycandan olsa da atası Bakıda doğulmuşdu, ele o vaxtdan şeherde yaşayırdılar)
Bu defe de sözümden xoşallanaraq, ancaq teklikde büruze verdiyi xüsusi eda ile mızıldandı:

- Ne bilim e... – deyib, sonra şeher lehcesine rayon işvesi qatmağa çalışaraq:- Bir sehv edib darıxdım... (yene güldü)

- Sabah şenbedir, yene kitabxanaya gedek? Belke bu defe teatra gedek? Çoxdandır getmirik...

Xüsusi erkle sözümü kesdi:

- Sabah anamla “talkuçka”ya gedeceyik...- dese de, meni çox meyus halda saxlamadı: Bilirsen, bilmirem xeberin var ya yox... Emrah (türk müğennisi) Bakıya gelib, birisi gün konsertidir... Bu gün qızlardan eşitdim...

Teccüblenmeyimle yanaşı, bu, bir az da gülmeli geldi mene... İlk defe idi ki, o, konserte getmek isteyirdi. Bu iki ilde neinki konserte, hetta bir neçe defe fakültemizin “karnaval” gecesine getmeyimizi istesem de, sonda o xahiş edib meni bu fikirden daşındırımışdı. Ele menden evvel de qrup yoldaşlarının teşkil etdiyi bele tedbirlerden daim kenarda olan olub.
Bilmirem ya meni maddi çetinliklerle üz- üze qoymaqdan çekinirdi, ya ne sebbeden idi... Menimle hemişe getdiyi yerler de sade yerler olub...

İlk defe idi ki, mene konserte getmeyi teklif edirdi, özü de kimin?- Emrahın!
Tebii ki, teklifini memnunluqla qebul etdim: “Birisi gün seher saat 10-da heminki yerde gözleyecem”- deyib desteyi asdım.

Meni fikir götürmüşdü, cibimde cemi “bir şirvan”

<< 1 2 [3] 4 5 ... 11 >>