vardı, evden de pulu tezece göndermişdiler. Özlüyümde bir- iki dostumu nezerden keçirdim, “sabah açılsın, onlardan bir “on şirvan” borc alaram, düşünüb yorğanı başıma çekerek yuxuya getdim. Lakin ele seher tezden Sarayın kassası qarşısında konsert salonunda tekce arxa yerlere biletin birinin 50 dollar olduğunu bilende ele bil qol- qanadım sınıb yanıma düşdü. Demeli mene en azı 100 dollar lazımdır ve bu qeder pulu olacaq dostum da yox idi ki, ondan tapam. Hamısı telebelerdir...

Elacı üzülmüş adamlar kimi yanımdan keçenlere dolaşa- dolaşa fikirli halda Saraydan Nizami metrosuna qeder piyada geldim. Metroya düşdüm. Qatara minmeye hevesim yox idi, ele bil mindiyim qatar meni Onun yanında pert olmağa telesdirecekdi... Bir az platformadakı oturacaqlarda oturub hevessiz qatara mindim, Yasamala -qaldığım eve geldim...


Dar, balaca otağımda çarpayımın üstüne yenice özümü yıxmışdım ki, gözüm otağın yuxarı başında divardan asdığım, ev sahibesinin verdiyi qatlanan güzgüye sataşdı. Daha doğrusu, daim güzgünün başından asdığım boyunbağına...

Bu boyunbağını böyük nevesi olduğuma göre mene ata nenem vermişdi, ona da öz nenesinden yadigar qalmışdı. Bir sözle, ailemizin maddi durumuna uyuşmayacaq qeder çox qedim ve qiymetli qızıl boyunbağı idi. Ortasında Güneşin maketi olan qızıl klon belke de de indi yoxdur, klonun arxasına 1901 hekk olunmuşdu. Forması ele idi ki, onu hem kişi, hem de qadın istifade ede bilerdi. Bir sözle, xalis qızıl olması ile yanaşı 100-den çox yaşı olan qiymetli boyunbağı idi. Hem de soy kökümden yadigar olduğu üçün menim üçün ikiqat eziz idi. Ona göre de itireceyimden ehtiyat edib heç vaxt üstümde gezdirmirdim. Nenem verenden getirib yaşadığım otaqda xüsusi bezediyim güzgünün üstünden asmışdım, otağım çox etibarlı heyetde idi...

He qardaş.... düz fikirleşirsen, başqa elac yox idi... Ya onun ilk defe olaraq xahişini yere salmalıydım, belke de heyatımda ilk yegane an olaraq bir kişi kimi sevgimde qarşılaşdığım imtahandan üzü qara çıxmalıydım, ya da

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 11 >>