yere iki bilet aldım. Sabahı Onunla görüşüb konserte getdik...

Sonralar evde dedim ki, kiraye qaldığım yeri deyişerken boyunbağımı itirmişem. Demek menim üçün, eşitmek ise onlar üçün çox çetin olsa da başqa ne ede bilerdim?...

Aylar, günler keçirdi ve keçen günler bizi bir- birimize daha çox bağlayırdı. Artıq bakalavrı bitirmişdim, magistraturada oxuyurdum. O, da axırıncı kursda idi, elaçı olsa da magistraturaya qalmaq fikri yox idi: “Evimizde bir alim oldu, besdi de...”- deye, mene söz ataraq gülürdü. Bununla yanaşı tez- tez ailelerinde menimle bağlı problemlerinin de olduğunu hiss edirdim, amma buna baxmayaraq bir neçe defe qeti olaraq menden bunu özüme derd elememeyimi xahiş edirdi: “Eger ikimiz bir ata ile bir ananı (özününküleri nezerde tuturdu) razı sala bilmeyeceyikse, onda ne senden ata olacaq, ne de menden”-deyib, zarafatları ile mene teselli verirdi... Ve qeribe idi, o menim evezime de özüne teselli verirdi...

Axrıncı kursda oxuyanda növbeti defe rayona, valideynlerime baş çekmeye getmişdim. Uzun çek- çevirden sonra ilk defe olaraq anam menimle ciddi söhbet etdi. Oradan- buradan söz salıb evlenmek vaxtımın olduğunu bildirdi. Nehayet, ailemizin imkansızlığını öne çekib özünün imkanlı qardaşları (iki dayım var) ile qohum olmağımızın vacibliyini dedi. Bir sözle, böyük qardaşın qızı ile evlenmeyimiz teklif etdi: “Bu gün -sabah universiteti bitirisen, sene “arxa” lazımdır, özün de görürsen ki bizde ele güc yoxdu, bala”- deyib, daha doğrusu, artıq qerar verdiklerini söyledi, yeni menden xebersiz..

Hem anamla aramızda ilk defe olaraq geden bu mövzunun utancaqlığından, hem de qezebimden özümde deyildim. Qerarı valideynlerim vermesine baxmayaraq ani olaraq özümü Bakıda meni gözleyen Onun qarşısında böyük xeyanetkar kimi hiss eledim. Ve özüm de bilmedim ne vaxt anama berk bağırdım, elimdeki kitabı fırladıb heyete tolazladım... Özüm de bilmedim bu bağırtı ile artıq neçe ildir kimise sevdiyimi, Bakıda meni gözleyen böyük bir üreyin olmasını birce- birce

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>