Görüşüb hem toya gelmemeyimin üzrxahlığını elemek isteyirdim, hem de Onun baresinde her şeyi Arize danışıb meslehet almaq isteyirdim.

Zengleşdik. Zengime sevinib o, menden evvel görüş teyin etdi (heqiqeten xetrimi çox isteyirdi, esgerlik bizi daha yaxın etmişdi). “Genclik” metrosunun yanında görüşdük. Men ondan toya gelmemeyime göre, çox üzrxahlıq eledim, o, “heç bir problem yoxdu, biz qardaşıq!” deyib, boynumu qucaqladı. Men derhal marağımı saxlaya bilmedim:

- Yaxşı görek, bes bu qefil evlenmek haradan çıxdı? Men bilen senin sevdiyin- filan yox idi..

O, çox etinasız ve sade cavab verdi:

- Eşşi, ne sevmek?!.. Ele men esgerlikde olanda evdekiler qohumlardan birini gözaltı edibler, qayıdan kimi de teklif elediler, sözlerinden çıxmadım. Bilirsen, evin tek oğluyam axı men...

- He... Eşşi yene de xoşbext ol, heqiqeten çox sevindim- deyib, onu yaxınlıqdakı kafeye devet eledim. Amma o, etiraz eledi:

- Ne kafe?!.. Men ele bu yaxınlıqda oluram, evi qoyub kafede oturaq?!...

Soruşanda ki, axı sen şeherin başqa yerinde qalırsan, o,: “atam toy münasibetile mene ayrıca ev aldı, atamgilden ayrı yaşayıram indi...”-deyib, göz vurdu...

Onun kifayet qeder imkanlı aileden olduğunu xatırlayıb onlara getdim. Genclikde yaxşı binaların birinden ev almışdı, ele bloka giren kimi binanın adi bina olmaması adama işare vururdu. İçimi qeribe dostluq qüruru bürüdü... Amma bu, çox çekmedi, daha doğrusu, onun evinin qapısı açılandan sonra, neinki o qürür dağıldı, dünyam dağıldı, desem, azdır... (ilk defe olaraq yanımda gözleri doldu- M.A.).

Evin qapısı açılan kimi ele bil meni ildırım vurdu. Tek eşitdiyim sözler Arizin gülümseyerek mene: “Tanış ol, bizim evin xanımıdı....”- demesi oldu, arxasını eşide bilmedim. Çünki bu, O, idi... O QIZ! Üzüm od tutub alışdı ele bil, birden- bire bedenime güclü qızdırma geldi.... Heç cüre veziyyeti hezm ede bilmirdim: Dostum Arizin evlendiyi qohumu menim illerdir istediyim, ümidlerimi bağladığım o qızdır....!

Onun meni görenden

<< 1 ... 8 9 [10] 11 >>