Qedr-xum hadisesi

Tarixin daş yaddaşına silinmez herflerle hekk olunmuş Qedir-xum hadisesi Әli (e)-ın imamet ve xilafetine şehadet veren en böyük delildir. Qedir-xum hadisesinin mö᾿teber senedlerini araşdırmazdan önce hadisenin mahiyyeti barede xülase şekilde me᾿lumat veririk:

Hicretin 10-cu ilinde, yeni İslam Peyğemberinin (s) ömrünün son ilinde hezret Mehemmed (s) özünün son hecc merasimini tamamlayaraq Medineye qayıdırdı. Bu zaman 120 minden artıq müselman eziz Peyğemberlerini müşayiet edirdiler. Zil-hicce ayının 18-ci günü hezretin qafilesi Qedir-xum adlı bir sehraya yetişdi. Hezret Peyğember (s) gözlenilmeden hamıya bu isti sehrada dayanmağı emr etdi. Bir az önce onlardan ayrılan Yemen, Taif ve başqa diyarlardan olan müselmanların arxasınca qasid göndererek onların qayıtmasını istedi. Hezret deve xamıdlarından düzeldilmiş uca bir yere çıxaraq evvelce bir neçe kelme Әli (e)-ın feziletlerinden, onun baresinde nazil olan ayelerden danışaraq buyurdu:

Ey müselmanlar, men size sizin özünüzden daha yaxın deyilemmi? (Ye᾿ni menim emr ve gösterişlerim sizin öz fikirlerinizden daha ehemiyyetli deyilmi? Men sizin rehberiniz deyilemmi?) Dediler: Beli ya Resulellah! Hezret Peyğember, Әli (e)-ın elinden tutaraq bacardıqca yuxarı qaldırdı ve buyurdu: Men her kesin mövlasıyamsa (rehberi), Әli de onun mövlasıdır! İlahi! Onu seveni Sen de sev, ona düşmen olana Sen de düşmen ol. Ona kömek eden şexse kömek et, onu zelil etmek isteyeni zelil et!

Daha sonra üzünü bütün müselmanlara tutaraq: Gedin Әliye bey᾿et edin! Buyurdu. Әli (e)-a hamıdan önce Ömer, sonra Әbu Bekr daha sonra Osman, Telhe, Zübeyr ve bütün müselmanlar bey᾿et etdiler.»

Bu böyük hadiseni bütün tarixçiler 120-den artıq mö᾿teber senedle neql etmişler.

Burada bu hadiseni neql eden ehli-sünnet kitablarının bir hissesini getiririk:

Mefatihul-ğeyb – İmam Fexri Razi;

2. Keşful-beyan – imam Se᾿lebi;

3. Dürrül-mensur – Celaleddin Siyuti;

4. Әsbabun-nüzul – Nişapuri Әbul Hesen;

5.

[1] 2 3 4 >>