Allah Resulunun - sallalahu aleyhi ve sellem - Tefekkür Heyatı

Peyğember Efendimiz-sellallahu eleyhi ve sellem-'in nümune yaşayışı, Rebbimizin qullarında görmeyi arzu etdiyi menevi tekamül üçün tefekkürün ne qeder lazımlı olduğunu açıqca ortaya qoymaqdadır. Çünki O, geceleri ayaqları şişene qeder gözyaşları içinde qulluq ve ibadete davam etmiş, gözleri yatsa bele üreyi daima oyanıq qalmış, Allahın zikrinden, tefekkür ve murakabesinden bir an bele uzaqlaşmamıştır.

Aişe-radiyallahu anha-anamız, Allah Resulu-aleyhissalatu vessalam-ın gece heyatından bir hisseni bele neql edir:

"Bir gece Resulullah-sallallahu aleyhi ve sellem-mene:

«-Ey Aişe! İcaze versen, geceni Rebbime ibadet ederek keçirim.» Dedi.

Men de:

«-Vallahi seninle birlikde olmağı çox sevirem, ancaq Seni sevindiren şeyi daha çox sevirem.» Dedim.

Sonra qalxdı, gözelce destemaz aldı ve namaza durdu. Ağlayırdı ... O qeder ağladı ki, paltarı, mübarek saqqalı, hetta secde etdiyi yer islaq oldu. O, bu haldayken Bilal-radıyallahu anhu-ezan oxumağa geldiyinde Allah Resulunu perişan bir halda gördü. Alemlerin Efendisinin ağladığını görünce:

«-Ya Rasulallah! Sizi bu qeder qemli ve üzgün eden nedir? Allah Teala sizin keçmiş ve gelecek bütün günahlarınızı bağışladığı halda ne üçün ağlayırsınız? » Dedi.

Bunun üzerine Efendimiz-sallallahu aleyhi ve sellem-:

«-Allaha çox şükür eden bir qul olmayımmı? Vallahi bu gece mene ele ayeler endirildi ki, onu oxuyub da üzerinde tefekkür etmeyenlere yazıqlar olsun!» Dedi ve bu ayeleri oxudu:

إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ

الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ


«Heqiqeten, göylerin ve yerin yaradılmasında,gece ile gündüzün bir-birini evez etmesinde (bir-birinin ardınca gelib-getmesinde) ağıl sahibleri üçün

[1] 2 >>