ŞÜKRÜN MÜHTEVASI

"Açmaq, meydana çıxarmaq" menasını veren "ş-k-r" kökünden gelen şükr, nemetin bilinmesi ve ortaya çıxarılması menasını verir. Şükrün ziddi, nemeti unutma ve gizleme menasında küfrdür. Bezilerine göre de şükr, aynu'ş-şekra (dolu bulaq) deyiminden gelib, nemet verenin zikriyle dolu olmağı ifade edir.

Şükr, üç şekilde olar. Birincisi, nemetin bilinmesi şeklindeki üreyin şükrüdür, ikincisi, nemet verene sena şeklinde dilin şükrüdür. Üçüncüsü ise, orqanların nemetlere qarşılıq vermesi şeklindedir. Bu da açıqcası saleh emeldir. Allah,

آلَ دَاوُودَ شُكْرًا ۚ وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ

"Ey Davud nesli! (Bu nemetlere) şükür edin! Qullarımdan şükür edeni azdır." (Seba; 34/13) buyurur ki, Allaha şükr etmek üzre etdiyiniz emelleri edin demekdir.

Şükrün ziddi nankorluqdur. Bu Quranın bir çox ifadesinde qarşımıza çıxır:

فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ

"Bele olduqda siz (itaetle) Meni xatırlayın ki, Men de sizi yada salım! Mene şükür edin, Meni danmayın!" (Beqere; 2/152)

وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ ۚ وَمَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ

"Heqiqeten, Loğmana: “Allaha şükür et!” (deye) hikmet verdik. Kim (Allahın nemetlerine) şükür etse, özü üçün şükür eder. Kim nankor olsa, (bilsin ki) Allah onun şükürüne möhtac deyildir, (özlüyünde) şüküre (terife) layiqdir! (Onun bütün işleri beyenilendir!)"(Loğman; 31/12)

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ

"(Ey camaatım!) Yadınızı salın ki, o zaman Rebiniz bunu bildirmişdi: “Eger (Mene) şükür etseniz, size (olan nemetimi) artıracağam. Yox, eger nankorluq etseniz, (unutmayın ki) Menim ezabım, heqiqeten şiddetlidir!" (Ibrahim; 14/7)

فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

"Artıq o zalım tayfanın kökü kesildi. Hemd olsun alemlerin Rebbi

[1] 2 3 >>