Vurğunam Sene.. Bir Mehkum Kimi
Yuxular haram bir zeher kimi
Aşiqem lakin hesretin deli
Ezelden beri...

Ellerim sürüşür saçlarımdan.. Ele bir qaranlıq ki bu baxdığım ulduzların işığı bele eks olunmur ruhuma. Gecenin zülmetinden sovrulub yere bir-bir tökülür ulduzlar.. Her düşen itirir işığını. En sonunda son ulduz da söndürür işıltısını..
Men kiçik bir qız uşağı kimi hele qorxuram qaranlıqdan.. Bir uzatsan ellerini qaranlığın içinden bir işıq versen mene işıqlansa ciddiye almasa geceni..

Gece bele almayacaq meni içine bilirem...
Neçe gündür üsyanım var heyata. Sessiz qışqırıqlarım gülümseyen gözyaşlarım var. Küskünem artıq küskünem sevdaya da.. Sen... Sevdaların en üreklisini vermişdin mene halbuki.. Xülyaların en/ gerçeyini ümidlerin en gözelini getirmişdin.. Semanın rengine renglemişdin bütün dünyamı.. Xülyalarla ümidlerle birlikde itib getdin ellerimin arasından.. Dünyamın bütün renglerini de götürüb yanında çıxdın dünyamdan... Ellerim heyatın oyunlarına meğlub oldu.. İşıqlanmayan qaranlıqlar qaldı mene senden geriye...

Möhürledim seni üreyime
Gülleler işlemez ciyerime..
Zencirledim seni üreyime
Açarları yox denizlerde...
Şeytan deyir ki tövbeler etmeli
Uğrunda yüz defe min defe ölmeli!!
Cehennemde bele zülmetsen de...
Bir seni sevmeli...

Sen getdin ... Yoxluğunla deyişdi sanki dünya. Ne xülyalar gerçek artıq ne de ümidler var. Ne sema mavi artıq ne de denizler.. Sensizliyime toxunur bütün mahnı sözleri. Külek senin ellerinle toxunur saçlarıma. Yağış yoxluğunu yağdırır ruhuma..
Seherler olmur artıq.. Güneş xülyalarıma sen geldiyinde doğulur yalnız gecelerime.

İçimde böyük bir inadla yaşadıram seni. Menim üreyim de sensen belke de insan öz üreyinden imtina ede bilmir...