Men bu axirinci sozleri ewiderken diksindim. Sonra ozumde qeribe halsizliq hiss eledim. Ele bil butun heyat quvvelerim bir anda meni terk edib getdi. Murad Neriman eminin zarafatina cavab vermedi, tutqun ve sert ifade ile: - Xudahafiz, - deyib telesik eyvandan duwdu. Darvazadan cixincaya qeder gozlerimi ondan cekmedim. Mene ele geldi ki, onu tekrar itirdim. Men gulumseyerek Neriman emi ile Qerenfil baciya baxdim. Gorunur menim bu tebessumumde ne ise qeyri-adi bir hal var idi. Qerenfil baci bilmirdi ki, menim daha gulumsemekden bawqa carem qalmamiwdi. Qerenfil baci bilmirdi ki, menim qelbim hec zaman mene wikayet etmemiwdir. Ata-anamin vefatindan sonra 8 yawinda iken emimin ohdesinde qaldim. Insafsiz, avam bir adam olan emim arvadi iri mis sehengi ciynime verib, seherden axwma qeder mene ayaqyalin, bawiaciq su dawitdirirdi. Lakin menim balaca qelbim sessiz, lal negmeler oxuyaraq mechul bir ümidle yawadi. Sonra kend mektebinde bize ders deyen qoca muellimimiz emim arvadinin mene ne divan tutdugunu bilerek qezete yazdigi ucun meni alib uwaq evine verdiler. Neçe vaxt orda hec bir yaxin adam, qohum uzu gormeden yawadim. Institutda oxudugum zaman refiqelerim gunde teze paltar gegindikleri halda, men butun ili bir donla bawa vurdum, lakin qelbim sixilmadi. O yalniz 2 defe berk meyus olaraq mene ezab vermiwdir. Bunun birisi 5 il qabaq Kirovabadda orta mektebin son sinifinde oxudugum zaman olmuwdu. Bizim mehellede kicik bir klub var idi. Biz 10-cu

[1] 2 >>