- Adiniz nedir?
- .............
- Ne ucun gulumseyirsiz?
- Adim Nuriyyedir. Bes sizin adiniz nedir?
- Murad. Yadinizdan cixmaz ki?
Men bawimi buladim.
- Eviniz hansi kucededir?
- Evimiz yoxdur.
- Bes harda olursunuz?
- Uwaq evinde.
Men onun kecmiwlere toxunmasini istemirdim. O daha hec ne soruwmadi. Reqsden sonra:
- Belke biraz havaya cixaq, - deye o teklif etdi, - bura cox istidir.
Etiraz etmedim. Kuce ile gederken mene ele gelidi ki, hami neye ise sevinir. Men herden goz qapaqlarimi qaldirib ona baxir, yavaw ve heyecanli sesle suallarina cavab verirdim.- Siz buralisiniz? - deye nehayet men ondan soruwdum.- Xeyr, - dedi, - uzaq bir kenddenem...Ele bu zaman qabaqdan gelen ortayawli bir polkovnik Murada baxib xefifce gulumsedi ve elini gozunun ustune qaldiraraq, oglanin salamina cavab verib kecdi. Genc leytnantin polkovniki gorerken qizarib ozunu yigiwdrmasi mene hem gulmeli, hem de olduqca xow tesir bagiwladi. Belke de bu kicik tesaduf ucundan men ondan kendlerinin adini soruwmagi unutdum...- Bilirsiniz, bu seher yuxudan duranda ozumu ele wad hiss edirdim ki, ele bil mene ne ise boyuk bir xowbextlik uz vermiwdi. Sen deme dogurdan da...O, cumlesini bitirmeyerek susdu. Men onun qoluna girmek ucun ozumde widdetli bir arzu hiss etdim. Ele bil ki, bu ona eyan oldu ve icaze almadan qolumdan tutdu.Her teref geniw, her teref sakit...O, bawini azca mene teref eyerek:- Nuriyye, - dedi - biz hec vaxtbir-birimizden ayrilmayaciq... Ele deyilmi?- Siz onilliyi bitirersiniz... Sonra...- Sonra ne?!- Ancaq ... Siz niye daniwmirsiniz? Men o biri elimi onun qolumdan yapiwmiw elinin ustune qoyaraq hec bir soz demedim. Men ata-ana, baci-qardaw unsiyyeti gormemiw bir qiz idim... Indise budur, dunyada menim ucun en eziz, en qiymetli olan adam tapmiwam...- Siz Nizaminin mezarini gormusuz? - deye elimi xeyli aralidaki tenha turbeye uzatdim.- Bir nrce defe yanindan kecib getmiwem- Icerisine baxmamsiz?- Xeyr, nece meger?- Ele-bele

[1] 2 3 >>