meqsedle Abbasiler xilafetinin mehvinin sebebkarı kimi teqdim edildi ve saire ve ilaxır.

Bu cür “qurban”lardan biri de Muxtardır. Onu gah peyğemberlik fikrine düşmekde, gah Mühemmed ibn Henefiyyenin imamlığını ireli sürmekde, gah keysaniyye mezhebini yaratmaqda, gah da aşura qatillerine qarşı ifrat amansızlıqla teqsirli bilibler.

Muxtar Seqefinin guya cehenneme salınacağı ve oradan İmam Hüseynin (e) şefaeti ile xilas olacağı barede heqiqeten bezi revayetler mövcuddur. Bu barede menbelerde cemi iki hedis vardır. Bütün kitablardakı melumatların kökü bu iki hedise gedib-çıxır. Hemin hedislerin birini Şeyxüt-taife Tusi “Tehzibül-ehkam” kitabında, o birini de İbn İdris Hilli “Es-Serair” eserinde vermişdir. Sonrakı menbeler bu hedisleri zaman etibarile en qedim olan bu iki kitabdan neql etmişler (o cümleden, “Biharül-envar”ın 45-ci cildinde de).

Evvela, böyük alimler bu hedisleri neinki mena, hem de sened etibarile zeif sayırlar. XX esrin en böyük fiqh ve rical alimlerinden olmuş merhum Ayetullahül-üzma Seyyid Ebül-Qasim Xoyi fundamental hecmli “Möcemü ricalül-hedis” kitabında Muxtarın tercümeyi-halını vererken (19-cu cild, seh. 106-108) bu hedislerin möteberlik derecesine aydınlıq getirir. O yazır ki, “Tehzibül-ehkam” kitabında verilmiş hedis evvela mürseldir, yeni sened zencirinin başında İmam Cefer Sadiqden (e) revayet eden şexsin kimliyi melum deyil, “bezi ravilerden” ifadesi işledilib. Mürsel hedis mübahiseli meselelerde hüccet (sübut) sayılmaz. İkincisi, hedisin sened silsilesinde yer alan Ümeyye ibn Eli Qeysi de möteber ravi deyil, meşhur rical alimi Necaşi onu zeif sayırdı. “Es-Serair” kitabındakı hedisin de senedi dolaşıqdır. Sened silsilesindeki ilk üç ravinin bir-birinden hedis revayet etmesi zaman etibarile ya qeyri-mümkün, ya da çox qeribedir. Buna göre, Ayetullah Xoyi bu iki hedisi qeti olaraq zeif adlandırır.

Bunu da deyek ki, hemin hedisler zeif olsalar bele, onlarda Muxtarın guya cehenneme düşmesinin sebebi kimi aşura qatillerine amansız

<< 1 [2] 3 >>