Uşaqlar heç vaxt yalan
danışmır..Onlar hiss etdiklerini
deyirler..Biz böyükler ise illerle
yalan danışmağın yollarını
öyrenirik, rola
giririk..Böyüdükce de
yalanlarımız artır.
Uşaqlar hisslerini
gizletmir..Onlara ağrılı olanda
ağlayır,şen olanda gülürler. Biz
ise qelbimiz ağlayanda,
kederden boğulanda gülürük,
özümüzü şen gösteririk.
Uşaqlar ikiüzlülük etmir. Biz ise
acığımız gelen, hetta bezen
nifret etdiyimiz adamların
üzüne güle bilirik.
Uşaqlar sadece dostluq edirler.
Biz ise dost seçerken de
menafeyimizi güdürük.
Uşaqlar heç vaxt etrafdakıların
ne düşüneceyini fikirleşmir, bu
onlara vacib deyil. Onlar gülünc
veziyyete düşeceklerinden
qorxmurlar. Biz ise hemişe
başqalarının fikirlerinden asılı
oluruq. Bizi yalnız maraqlandırır
ki, başqaları bizim haqda ne
düşünecek, kiminse xoşuna
gelirik ya yox. Özümüzü yaxşı
terefden göstermek isteyi ile
başa düşmürük ki,öz
ferdiliyimizi itiririk. Hamı kimi
oluruq.
Uşaqlar da sevirler...Hem de
neyese göre sevmirler, sadece
sevirler. Bes biz? Yadınıza salın
ki sonuncu defe yaxınlarınıza ne
vaxt demisiniz ki onlar size ne
qeder ezizdir!
Uşaqlardan ferqli olaraq biz
möcüzelere inanmırıq. Ona
göre de möcüzeler
heyatımızdan itir,yox
olur.Yoxdur möcüzeler bizim
heyatımızda. Evezinde biz
başqalarının esli olmayan
nağıllarına inanırıq.
Uşaqlar gölmeçeye baxarken
orda semanın eksini görür, biz
ise yalnız çirkli su görürük.
Uşaqlar çetinde, qorxan zaman
kömek isteyir. Biz ise kömek
lazım olanda da özümüzü güclü
ve cesaretli göstererek her şeyi
özümüz etmeye çalışırıq. Ona
göre ki,zeif görünmekden
qorxuruq...
En sonunda...Uşaqlar
oyuncaqlarla oynayır, biz ise
canlı insanlarla oynayırıq!
Gelin özümüz kimi olaq.
Hisslerimizi açıq bildirmekden
çekinmeyek. Gelin yalan
danışmayaq, ikiüzlü olmayaq.
Gelin çirkli gölmeçede de açıq
semanın eksini görmeyi
bacaraq.
Gelin dünyaya uşaqların gözü
ile baxaq!!!
Yaşınız neçe olarsa olsun çalışın
içinizdeki uşağı

[1] 2 >>