Sağlam düşünceli bir insan üçün
yalan danışmaq en dehşetli ve
tehlükeli sosial bir fenomendir.
Çünki bununla cemiyyetler
mehv ola ve cemiyyetin ferdleri
arasındakı inam, etibar hissi
yoxa çıxa biler. Neticede
insanlar bir-birilerinin söz ve
emelleri barede özlerini rahat
ve emin hiss etmek yerine bir-
birinden şübhelenmeye başlaya
bilerler.
Allah Teala buyurur: Yalanı
ancaq Allahın ayelerine
inanmayanlar uydururlar. Mehz
onlardır yalançılar. [en-Nehl,
105]. Yalan danışmağın
xoşagelmez neticeleri hele
İslam dini bunu mezemmet
etmezden önce sağlam
düşünceli insanlara yaxşı
melum idi. Bele ki, İslamın
gelişinden önceki cehalet
dövründe insanlar özlerinin
yalançı kimi vesf olunmasına
nifret ederdiler.
Bir çox valideyn uşaqlarının
yalan danışmasına göre özlerini
narahat hiss edirler. Lakin
adeten onlar yalanın bütün
növlerini bir başlıq altında
tesnif etmekle sehve yol verir
ve buna esaslanaraq da
problemi hell etmeye cehd
edirler.
Böyüklerin danışdığı yalan ile
cezadan qorunmaq ve yaxud öz
tesevvür, xeyallarının tesiri
altında qaldığından dolayı
uşaqların istifade etdikleri
alanlar arasında böyük bir ferq
vardır. Demeli, himayedar ve
yaxud terbiyeçi uşağın bele bir
metoda el atmasına ve yaxud
bele bir xüsusiyyetin onda
yaranmasında motiv ve yaxud
şertlerin ne olduğu
araşdırmalıdır. Valideyn ne
qeder ki, övladının davranışını
tedqiq edir, ona doğru yolu
öyretmek ve yöneltmekle
yanaşı ona qarşı sevgi ve şefqet
hisslerini ifade edirse uşaq,
elece de onun ailesi her zaman
bu cür şeylerden sağ-salamat
qalacaqdır.
Uşağa yalan danışmağı
öyretmekde ailenin rolu
Ata öz övladına heddiyye
alacağını ve yaxud hefte
sonunda onu gezintiye
aparacağını ved edir. Lakin
müeyyen bir sebebden vedini
yerine yetire bilmir;eger bu cür
davranış tekrarlanırsa
övladlarında bele bir fikir
formalaşacaq ki, demeli bir kes
eslinde bunu nezerde tutmadığı
halda başqa bir söz söyleye
biler...yeni yalan danışmaq olar.
Belelikle de,

[1] 2 >>