Ne krallar, ne kilse; ne avtoritar, ne totalitar rejimler; ne analar, atalar, ne müellimler; ne coğrafiya, ne de tarix, cinselliyin xaricevurmasının, bir şeire, bir şekile, bir romana, bir filme çevrilmesinin önüne keçe bilmemişler. Çünkü cinsellik, insan gerçeyinin bir parçasıdır. Zaman içinde, cemiyyet adeti, eneneleri deyişer, amma bu gerçek deyişmez. Bir gerçek var olsun da insanoğlu onu dile getirmesin, o gerçek senet eserlerine eks olunmasın, görülmüş hazisedir mi bu? Görülmediyi üçün de, insanoğlu özünü derk edeni, cinsellik gerçeyini, kimi dövrlerde ve ölkelerde azadca, kimi ölkelerde gizlice dile getirmişdir. Bunun da kiminse sandığı kimi ümmet exlaqıyla, millet exlaqıyla bir elaqesi yoxdur. Yunan/Latın edebiyyatı erotizmle doludur. Hindistanda, bütün divarları cinsi eşqin sehneleri ile bezenmiş mebedler vardır. Zen dininin Tantra mezhebinde, qadın ve kişi cinsi orqanları müqeddes işarelerdir. Tantranın müqeddes el yazmaları, cinsi orqanların (Yenil ve Yang) ve cütleşme (daha doğrusu tekleşme) sehnelerinin şekilleri ile bezelidir. Nietzschenin meşhur, “Erosu zeherleyen tek tanrılı dinler olmuşdur.” sözü bir gerçekdir, amma zeherlenmiş de olsa Eros heyatını davam etdirmeyi bacarmışdır. Kilse tezyiqinin en ağır novu orta esrler Avropası, cinsellikle dolu şeirler, dastanlar, ehvalatlar, nağıllar yaratmışdır. Belke tek tanrıya inanan cemiyyetlerde, cinsi senet, Yaponiyada, Çinde olduğu kimi bir inkişaf göstermemişdir amma insan suretini qadağan eden İslam dininin etibarlı olduğu ölkelerde, birliklerde bele erotik bir senet vardır. Şübhesiz her cemiyyet, öz xüsusiyyetleri içinde bir cinsi eşq seneti yaratmışdır. Bu sebebledir ki bu gün, bir Yapon, bir Hind, bir Çin, bir Avropa, bir İslam, bir Afrika, bir Okeana erotizminden danışılmaqdadır. Başda Min bir Gece Nağılları olmaq üzre, bütün İran ve Osmanlı (hem xalq, hem divan) şeri,Mevlananın ulu Mesnevisi erotik elementlerle doludur. Bütün bunlar her kesin bildiyi gerçeklerdir. Bu bilinen gerçeklere, daha az
»Cinsellik
»Oxu zalına keç