sevimli qarin, indi ikinizde mene diggetle qulaq asin. Sen bacala axmaq giz bu gun sozumden cixdigina gore cezani cekeceksen. Qari o, artiq menim arvadimdir, bundan sonra yalniz mene qulluq edecek, sen ise metbexde evveller oldugu kimi xadime kimi iwleyeceksen. Mene qarshi gizli tele gurub, gacmaq istediyinizi, ya da Cozefle gizli elage saxladiginizi bilsem ozunuzden kusun.
Menim arvadim- sozunu ewidende Margaret xala az galsin hushunu itirecekdi.
-Insi ise buyur garwimca balaca ilan.
- Yox menim gizimi aparmayin, onu cezalandirmayin.
-Sus gari, birde bu sozleri ewitsem bu axmagi bir de gormeyeceksen.
-Ozune yaxshi bax Margaret xala...
Onun arvadi... Indi tamamile ona mexsus idi. Bedeni, gozelliyi, butunlukle onun idi. Bir anliq dodaqlarina toxunmaq, onu oz yataginda gormek fikri beyninden kecdi. Niye de yox? O, mene mexsusdur, menim eshyamdir. Onunla istediyim kimi davrana bilerem. Qolundan cekerek onu arxasinca suruklemeye bashladi. Elizabet ne bash verdiyini anlamirdi, gozuyashli Margaret ise arxasinca gemli gemli baxirdi. Qolundan cekerek onu qalanin otaqlarindan birine getirdi. Qolunu buraxdiginda Elizabet muvazinata saxlamayaraq yere yixildi, bileyinden tutaraq onu yataga atdi. Elizabet cirpishmaga calishirdi amma alinmirdi. Cox guclu idi.
- Buraxin meni, toxunmayin... Yalvariramn, buraxin.
Evvel dedikleri vecine olmasa da bir anliq yashil gozlerine baxdi. Gozlerinde gorxu, acizlik oxunulurdu. Ona nifret edirdi. Elbette onunla bele reftar eden insana nifret etmesi normal idi. Ozu de sebebini anlamadan golunu buraxdi. Titreyen Elizabet ayaga galxaraq qapinin desteyinden yapiwib gapini acaraq, gacmaga bashladi, hara gacdigini hec ozu de bilmirdi...
-Lenete gelesen balaca cadugar…

****
Qaçaraq otağının qapısnı açıb çarpayısına atıldı. Çox qorxmuşdu. Heyvan, vehşi... Qolları göyermişdi. Nifret edirem sene Ceyms Lankaster. Men sene ne etmişem? Mene niye zülm verirsen? Seni qezeblendirmemek üçün sözünden çıxmıram, amma yene de menimle bele

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 41 >>