insanlar yoxdu. Alcaq qadin...
- Ceyms meni tek qoyub getme qardash...
-Yaran derin deyil Amanda, tezlikle sagalar, hell etmeli oldugum meseleler var.
Ceyms qapini cirparaq oz otagina teref addimlamaga bawladi. Elizabet aglayaraq carpayida oturmuwdu. Axi niye heyat bele edaletsizdi? Ne ucun butun bunlar onun bashina gelmeli idi?
-Ayaga qalx, sen bacimi yaralamaga cehd etmisen qadin? Buna gore seni dar agacina cekmeliydim...
- Men etmemishem, o meni otaga atib, ozunu yaraladi, and icirem men etme...
- Dediyine hec qulaq asirsan, ozunu yaraladi? Axmaq boynuna alib yalvarib bagiwlanma dilemek evezine , ozunu yaraladigini deyirden? Menim bacimin sozlerine wubhem yoxdur.
- O , yalancidir...- artiq ittihamlara dozmeyen Elizabet bunu deyib dondu.
-Ne dedin?- ele o an gozlenilmeden ona sille vurdu. Elizabet ayaq uste durmaga tab getire bilmeyib yere yixildi. Eslinde erlerin oz arvadlarini doydunu ewitmishdi, amma gunahsiz yere bele vurulmaq onu cox incitmishdi. Aralarinda yaranmish o bagini bir an icinde qirmishdi. Onun haqqinda pis dushunmemeye caliwdigi ve haqq qazandirdigi insan butun umidlerini qirmishdi.
Belke de bele kovrek, ciliz olmasaydi agrini hiss etmezdi. Ceyms qeribe halda ona baxirdi. Men neynedim? Heyatinda bir qadina bele el qaldirmamiwdi, amma bu gun... Onu deli edirdi. Ona sanki inanirdi, sanki ona sadiq olacagini, arxadan vurmayacagini gozleyirdi. Onu vurmamaliydim, ah Ceyms qadina el qaldiracaq qedermi vehwilewmisen? Duzdu o bacima qesd edib, amma yenede eslinde onu sadece qapali saxlamaq ve otaqdan buraxmamaq gerek idi, vurmaq deyil...
Elizabet yixildigi yerde oturub, bir noqteye baxirdi, artiq uzunde vurulan sillenin izi qalmishdi, derisi cox zerif ve yumshaq idi, Marqaret xala onu bele gorse cox eziyyet cekecek, qulluqcular onu barmaqla gosterecekler. Men axi neyleyecem? - deye dushunurdu.
Ceyms bir nece deqiqe gunah hissi kecirerek onu izleyib, otaqdan cixdi. Onu tanidigi gunden bu hiss onu terk etmirdi, onu yaninda saxladigi

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 41 >>